Grande incendio de Londres: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Enlace a artículo destacado para: tr:Büyük Londra Yangını |
lig int |
||
Liña 7:
Foi unha das maiores calamidades da [[historia de Londres]]. Destruíu 13.200 casas, 87 igrexas parroquiais, 44 salóns da Livery Company, a [[Royal Exchange]], a casa de aduanas, a [[Catedral de San Paulo de Londres|Catedral de San Paulo]], o [[concello de Londres]], o palacio correccional e outras prisións da cidade, catro pontes sobre os ríos [[Támesis]] e Fleet, e tres portas da cidade. Deixou a unhas 80.000 persoas sen fogar, un sexto dos habitantes da cidade nese momento. A cifra de mortes polo incendio é descoñecida, e pensábase que fora bastante pequena porque só algunhas mortes foron rexistradas. Este razoamento foi desafiado recentemente considerando que as mortes de pobres e de persoas de clase media non foron rexistradas, e que a calor puido incinerar a moitas vítimas sen deixar restos recoñecibles.
O lume
▲O lume desatouse na mañá do domingo 2 de setembro de 1666. Comezou en [[Pudding Lane]] na casa de Thomas Farynor, un [[panadeiro]] do rei [[Carlos II de Inglaterra]] e estendeuse rapidamente. O uso da principal técnica contra incendios da época, a creación de [[devasa (forestal)|devasa]] por medio de demolicións, era críticamente atrasado debido a indecisións do [[alcalde]] de Londres, Sir [[Thomas Bloodworth]]. Para cando foron ordenadas as demolicións a gran escala na noite do domingo, o vento xa convertera o lume da panadaría nunha [[tormenta ígnea]] que venceu tales medidas. O luns o lume foi empuxado ao norte, no corazón da cidade. A orde nas rúas rompeu polos rumores de que estranxeiros iniciaron os incendios. As sospeitas centráronse nos franceses e holandeses, os inimigos de Inglaterra da [[Segunda Guerra Anglo-Holandesa]] en curso. Estes grupos de inmigrantes foron vítimas de linchamentos e violencia nas rúas. O martes, o lume estendeuse pola maior parte da cidade, destruíndo a [[Catedral de St Paul]] e pasando o [[río Fleet]] para ameazar á corte de [[Carlos II de Inglaterra|Carlos II]] no [[Whitehall]], mentres os esforzos coordinados na loita contra o lume mobilizábanse simultaneamente. Considérase que batalla para apagar o incendio gañouse por dous factores: os fortes ventos do leste acabáronse, e a gornición da [[Torre de Londres]] usou [[pólvora]] para crear devasas efectivas e deter a extensión adicional do lume cara ao leste.
Os problemas sociais e económicos orixinados polo desastre eran abafantes. A pesar de numerosas propostas radicais, Londres foi reconstruída esencialmente co mesmo plano de rúas utilizado antes do incendio.
| |||