Mosteiro de San Xoán de Caaveiro: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Prebot (conversa | contribucións)
m Bot: Trocar espazo de nomes 'Imaxe:' e/ou 'Image:' por 'Ficheiro:'
Adorian (conversa | contribucións)
m Ligazóns e ortografía
Liña 12:
O '''[[mosteiro]] de San Xoán de Caaveiro''' estableceuse no ano [[934]] nas Fragas do Eume para acoller os numerosos anacoretas que vivían dispersos na zona. Pero pronto importantes doazóns de [[San Rosendo]] engrandecen o seu patrimonio recibindo este a maior parte das terras cultivables existentes á dereita do [[Río Eume]] e concédenlle a xurisdición sobre vilas e freguesías eximíndoo da autoridade do arcebispado de [[Santiago de Compostela]].
 
Obtén así o cenobio un gran poder, alcanzando a súa igrexa a categoría de Real Colexiata (con seis canónigoscanónicos) que conservará ata finais do [[século XVIII]].
 
[[Ficheiro:Portada románica da iglesia de Caaveiro.jpg|250px|thumb|Portada románica da capela]]
 
Comezou pertencendo á Orde de San Bieito, pero no [[século XII]] converteríase en Colexiata de canónigoscanónicos regulares de [[Santo Agostiño]]. Entre o ano [[1220]] e o [[1259]] prodúcese a máxima expansión do seu dominio, nela estivo á fronte do mosteiro o prior Don Martiño Rodríguez, quen logrou a ampliación do couto até a ponte de [[Pontedeume]], incluíndo as parroquias de [[Cabanas]] e Eirís.
 
Durante a [[Alta Idade Media]] co auxe da [[casa dos Andrade]] perdeu moito poder económico, que recuperou en tempos dos [[Reis Católicos]].
 
Coa desmortizacióndesamortización, todas as posesións da comunidade foron vendidas polo Estado a particulares, as reliquias de San Rosendo foron trasladadas a Santiago, e algúns dos obxectos relixiosos, como as imaxes ou as campás da igrexa, foron distribuidosdistribuídos entre as igrexas das Neves e Soaserra.
 
A partir do ano [[1800]] queda abandonado, quedando ao coidado dun caseiro e inicia así a súa decadencia e deterioro. No [[século XIX]] '''Pío García Espinosa''', que comprara boa parte das terras que rodean o mosteiro, consegue unha autorización do Arcebispo de Santiago para restauralo. Derriba, para acometer a restauración, a casa dianteira e a igrexa prioral ([[1896]]), edifica un pavillón ameado e reconstrúe a capela de Santa Isabel. Incluso volve ser ocupado por relixiosos, pero esta vida monacal coa morte de Don Pío volve desaparecer.
Liña 33:
No interior aínda se poden apreciar divisións que poderían corresponder a: un forno, as porterías, seis celas, un cabido, e as dúas igrexas.
 
No exterior, a casa dos canónigoscanónicos e as cociñas do mosteriomosteiro tamén se conservan aceptablemente,
a casa dos criados, as cabalerizascabalerías, o conxunto do muiñomuíño e a Ponte Sesín.
 
O muro norientalnororiental, que soportaba o empuxe da antiga igrexa, fabricado de perpiaños, mostra catro arcos de medio punto rebaixados.
 
===As igrexas===
Liña 48:
==Estado actual==
 
O conxunto foi declarado no ano [[1975]] [[Conxunto Histórico-Artístico|monumento histórico-artístico]] pola súa importancia arquitectónica.
 
Na actualidade é propiedade da [[Deputación provincial da Coruña]], que iniciou un proxecto de restauración para a posta en valor do conxunto.