Afonso Carlos, duque de San Jaime: Diferenzas entre revisións

'''Afonso Carlos de Borbón e de Austria-Este''' ([[Londres]] [[1849]] - [[Viena]] [[1936]]) foi pretendente [[carlismo|carlista]] ao trono de [[España]] co nome de '''Afonso Carlos I''' ([[1931]]-1936), tamén coñecido como '''duque de San Jaime'''.<br>

Fillo do pretendente carlista [[Xoán, conde de Montemolín|Xoán]] e [[María Beatriz de Austria-Este]] e irmán do tamén pretendente [[Carlos, duque de Madrid|Carlos]], educouse na familia da súa nai. Pertenceu ao corpo dos [[suavo]]s do exército dos [[Estados Pontificios]]. Casou en [[1871]] con María das Neves de Braganza e durante a [[Terceira Guerra Carlista]] o seu irmán nomeouno comandante xeneral de [[Cataluña]], cruzou a fronteira [[Francia|francesa]] en decembro de [[1872]] e xa en Cataluña entrou en desavinzas con [[Francesc Savalls]], en 1873 solicitou a unión do exército de Cataluña e do Centro e en 1874 organizou unha ofensiva por terras de Aragón e Castela a Nova, que o levaron a conquistar [[Cuenca]]. Pero a decisión do seu irmán de volver a separar os exércitos do Centro e Cataluña provocou a súa dimisión e a súa marcha de España. No exilio descatou na organización de asociacións contra os [[duelo]]s.<br>

[[Category:Militares]]