Teoría de cordas: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
xdg17756.xunta.es (conversa) mSen resumo de edición |
||
Liña 1:
Teoria das Supercordas
[[Teoría]] que trata de unificar as [[forza]]s correspondentes ós catro [[campo de forzas|campos]] fundamentais presentes na [[natureza]], para tentar conseguir unha <<[[teoría do campo unificado]]>>. O seu obxetivo e tentar explicar os sucesos que se observan nas dimensións do espacio dominadas por cada un cos campos por separado. Utiliza a matemática do cálculo [[tensor|tensorial]] para demostrarse. Partindo do suposto do espacio coma unha gran [[rede]] de tres dimensións (os clásicos [[eixe]]s x,y,z), a devandita rede atópase sempre [[vibración|vibrando]]. Todo vibra, dende as particulas subatómicas ata as moléculas. E todo, nunha frecuencia.
¿Qué sucede pois se existisen diferentes frecuencias? Que existirían diferentes dimensións, de xeito que unha [[molécula]] podería pasar a unha dimensión na cal vibraríase coa nova frecuencia. As cordas, como eixes, estarían formadas de [[éter]] ou [[espacio]] [[vacío]], de xeito que con tres cordas definimos un plano, que representan unha dimensión. Ou o que é o mesmo, que n cordas unidas representan a dimensión n.
Partindo desta teoría básica, xurden dúbidas coma qué e ese éter. Poderiamonos achegar o concepto de éter de [[Albert Einstein|Einstein]], que na súa [[teoría da relatividade]] utilizaba o éter para definir o movemento das partículas respecto a un <<algo>>. Inda que máis que éter, falariamos dun tipo de vacio especial, aquel no que hay [[enerxia]], máis enerxia no punto cero ou fundamental (correspondente ó estado de mínima enerxía dunha vibración).
Existen asimesmo outras definicións das supercordas, dende falar de dez dimensións, relacionándose coa teoría matemática da cábala, ata descender do modelo heterótico das dez dimensións ata as catro dimensións. Tense proposto unha cota de dez elevado a
Entrando en detalles sobre os modelos das supercordas: as [[partícula elemental|partículas elementais]], con masas menores que a masa de Planck (2.176716x10<sup>-8</sup>[[kg]]) poden tratarse como excitacións ou vibracións de baixa enerxía de cordas. As frecuencias de vibración dunha supercorda están determinadas pola súa [[tensión]], que a súa vez relaciónase coa masa de Planck, que é, de toda a teoría, o único parámetro con dimensións definidas (2
Algo do máis importante nesta teoría e o concepto de supersimetría, unha [[simetría]] especial que transforma [[bosón]]s e [[fermión]]s entre si e unifica as partículas de [[spin]] [[enteiro]] e semienteiro.
Agardase que a supersimetría seña exacta tan só a [[temperatura]]s moi altas (asi como a 10<sup>32</sup> [[grao]]s [[centígrado]]s), ó cal só se chegou no [[universo]] cando este só tiña 10<sup>-43</sup> segundos de idade). Á temperatura media do univeso actual (<<algo>> máis baixa,3
Ben, entón ¿por qué chegamos a quedarnos en so catro dimensións? unha das teorías do dia traballa o concepto de [[compactificación]]. Con este método podese facer que varias das dimensións queden ocultas, curvándose sobre si mesmas e facendo unha [[estructura]] demasiado pequena para ser visible. Suponse que ó comezo do universo tódalas dimensións estaban curvadas (cun raio de tan so 1,6x10<sup>-35</sup>metros, a distancia de Planck), e logo, durante sua expansión e enfriamento, catro delas espandíronse e desplegáronse formando o actual espacio de aspecto [[tetradimensional]].
|