Xosé Velo: Diferenzas entre revisións

m
en pasado (teño manía con poñer todo en presente)
Rocastelo (conversa | contribucións)
m separo exilio
Rocastelo (conversa | contribucións)
m en pasado (teño manía con poñer todo en presente)
Liña 5:
== Exilio ==
 
En 1948 foxefuxiu a [[Portugal]], onde o deténdetivo a PIDE, a policía política portuguesa, e tras a súa posta en liberdade consegueconseguiu saír cara [[Venezuela]], onde chegachegou o [[9 de outubro]] de [[1948]], ao ano seguinte uniuselle a súa familia, que mantivo traballando como profesor en academias e colexios privados e mesmo en 1959 foi profesor na Escola de Suboficiais do Exército venezolano. Xosé Velo foi presidente do Lar Gallego (1956) e participou no [[Primeiro Congreso da Emigración Galega]] que se celebrou entre o [[24 de xullo|24]] e o [[31 de xullo]] de 1956 en [[Bos Aires]].<br>
Entrou en contacto coa grupo da oposición española que dirixía [[Alberto Bayo]] dende [[Cuba]], e participou na súa emisora de radio, Radio Claridad. Pero descontento coa actuación deste grupo organizou con membros da oposición portuguesa ao réxime salazarista exiliados en Sudamérica, como Humberto Delgado e [[Henrique Galvão]] e con outros galegos como José Fernández Fernández (Jorge de Sotomayor) o [[Directorio Revolucionario Ibérico de Liberación]] en 1959. Velo vai ser o cosecretario xeral xunto a Humberto Delgado dende xaneiro de 1960 e vai participar con outros membros galegos e portugueses desta organización na toma do navío portugués ''Santa María'' entre o [[22 de xaneiro]] e o [[4 de febreiro]] de [[1961]], que pretendía chamar a atención internacional sobre os réximes ditatorias da [[Península Ibérica]], logo dun acordo co goberno brasileiro, este recoñeceu a Velo e ao resto dos secuestradores como refuxiados políticos. Aséntase co seu fillo Víctor, que tamén participara na toma do navío na cidade de [[São Paulo]].<br>
En 1962 estableceestableceu en São Paulo a librería Nós e en 1966 a Editora Nós, que tan só publicou unha tradución de [[Rosalía de Castro]]. En 1971 fundou a revista mensual ''Paraíso 7 días'', que só publicou 5 números e o 31 de xaneiro morría de cancro de pulmón.
 
[[Category:Políticos|V]]
15.163

edicións