Ética demostrada segundo a orde xeométrica: Diferenzas entre revisións

{{atención}}{{formatoWiki}}

Ó igual que [[Spinoza]] é o modelo do filósofo, a súa [[Ética]] é o modelo do de [[filosofía]]. Austera, abstracta, difícil, a obra articula o coñecemento metafísico para unha finalidade moral: a beatitude. O libro contén a síntese rematada do pensamento [[ontolóxico]], [[antropolóxico]] e moral do seu autor. Está dividido en cinco libros: I, De [[Deus]][[Título de ligazón]]; II, De la natureza y orixe da alma; III, Do orixe e natureza dos efectos; IV , Da servidume humana ou da forza dos efectos; V, Do poder do entendemento ou da liberdade humana.

A Ética está escrita more geometrico, segundo unha presentación que pode desconcertar. Nela atópanse definicións, axiomas, proposicións, demostracións, cuxo modelo é evidentemente a construción[[ euclidiana]]. O more geometrico spinozista debe ser retrotraído ó seu [[modelo cartesiano]]: as Segundas Respostas ás obxeccións das Meditacións; trátase dun procedemento de exposición, e no descubrimento da verdade.

Os libros IV e V examinan pola súas causas esta servidume o esta sabedoría humanas. Non se trata xamais para Spinoza de prescribir, louvar ou castigar, senón de comprender os mecanismos do desexo e da súa flutuación(o xogo dos afectos ou paixóns). A imaxinación é aquí obxecto dunha crítica severa. O meu desexo é sempre susceptible de ser determinado por fins exteriores, e de ser dirixido por afectos que comporten unha diminución da miña potencia de obrar e me leven tanto a tristeza.

A Ética é un deses libros cuxa influencia é imposible medir, tan enorme foi o seu alcance. A priori, un síntese tentado a interpretar a acollida que mereceron a súas teses como un desmentido ó seu valor. Porque lonxe de inducir ós seus contemporáneos a unha actitude de benvida e [[tolerancia]], Spinoza desencadeou contra el e o seu sistema un furacán de paixóns cargadas de odio que a súa morte non logrou apagar, e nin sequera atenuar. Excomungado durante a súa vida, mentres a Ética circulaba disimulada baixo a capa, Spinoza tamén seguiu estando despois da súa morte.