Revisión como estaba o 15 de xaneiro de 2006 ás 03:14 editar Zwobot (conversa \| contribucións) 1.528 edicións m robot Añadido: id, scn ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 15 de xaneiro de 2006 ás 10:56 editar desfacer 213.60.106.119 (conversa) Sen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 43: Frecuentemente o blues toma a forma dunha narrativa solta, moitas veces co cantor recitando as súas desgrazas. Moitos dos blues antigos conteñen letras coraxosas e realistas, contrastando coa maior parte da música que era escrita na altura. Os exemplos máis drásticos son; [[Down in the alley]] de [[Memphis Minnie]], que fala dunha prostituta. Nos fins do [[Século XIX]] e principios do [[Século XX]], [[W. C. ~~Handt~~Handy]] levou os blues para alén da liña, tornándoo respectábel, e mesmo ben recibido. Este músico, compositor e orquestrador foi a chave para a popularidade dos blues, coñecido como “Father of the blues”, (O pai do blues), Handy foi o primeiro a transcribir e a orquestrar o blues case como un sinfonía. Extremadamente profícuo en toda a súa longa vida, o grande marco de Handy foi “St. Louis Blues”. Bandas de [[Jazz]] gravan por veces música de blues. Por volta de 1920 os blues tornaranse nun elemento de destaque da música popular norteamericana. Con o desenvolvemento da industria discográfica, houbo un crecemento da popularidade de cantores e guitarristas de country-blues como [[Blind Lemon Jefferson]], [[Bling Blake]], [[Son House]], [[Robert Johnson]], [[Charley Patton]] e [[Mississippi John Hurt]], son unha chea de músicos que influenciaron o blues, e máis tarde moitos dos músicos [[rock]]. Os discos destes artistas ficaron coñecidos como “race records” (discos raciais), debido a se destinaren case exclusivamente a audiencias afroamericanas. Cantoras de blues habían tamén na altura, e moi populares, destacándose, [[Mamie Smith]], [[Gertrude Ma Rainey\|Gertrude “Ma” Rainey]], [[Besie Smith]] e [[Victoría Spivey]].

Blues: Diferenzas entre revisións