Emilia Pardo Bazán: Diferenzas entre revisións

'''Emilia Pardo-Bazán y de la Rúa-Figueroa''', nada na [[A Coruña|Coruña]] o [[16 de setembro]] de [[1851]] e finada en [[Madrid]] o [[12 de maio]] de [[1921]], foi unha escritora en [[lingua castelá]], intelectual, xornalista, crítica literaria, narradora e [[Rexionalismo galego|rexionalista galega]] que triunfou na [[literatura española]] como escritora e como figura pública.<ref>{{Cita novas |ligazónautor=Suso de Toro |apelidos=Toro |nome=Suso de |url=https://elpais.com/diario/2010/03/05/galicia/1267787905_850215.html |título=Dona Emilia, 'a Pardo Bazán' |xornal=[[El País]] |data=5/3/2010 }}</ref> Influída polo [[naturalismo]], movemento literario que introduciría en España, escribiu máis de 500 obras en forma de novelas, contos, artigos e folletos.<ref>Wilson, Michelle [https://web.archive.org/web/20110607205337/https://www.msu.edu/~wilso122/bazan/ "Emilia Pardo Bazán (1851-1921)"] Michigan State University {{Es}}.</ref> En recoñecemento polos seus méritos [[Arte|artísticos]], concederíalle o rei [[Afonso XIII de España|Afonso XIII]] en [[1908]] o título de [[condado|condesa]] de Pardo Bazán.<ref>González-Doria. ''Diccionario heráldico y nobiliario de los reinos de España''. Bitácora. San Fernando de Henares, 1987. ISBN 84-86832-00-4.</ref>

 

 

Destaca tamén o seu labor na creación da [[Real Academia Galega]], creando xunto a [[Ramón Pérez Costales]] unha Comisión Xestora sobre a base da [[Sociedad del Folklore Gallego]] para a creación da academia. Posteriormente a súa filla doou a residencia familiar da Coruña, a [[Casa Museo de Emilia Pardo Bazán]], para establecer alí a sede da institución.<ref>[http://academia.gal/historia Historia da Real Academia Galega] realacademiagalega.org.</ref>

A súa primeira [[novela]] foi ''Pascual López'' ([[1879]]), autobiografía dun estudante de [[medicina]]. Nela aprécianse as influencias de [[Pedro Antonio de Alarcón]] e mais de [[Juan Valera]] na escrita da autora coruñesa. Máis adiante, con ''Un viaje de novios'' ([[1881]]), ano no que naceu a súa derradeira filla, Carmen, e ''A Tribuna'' ([[1883]]),<ref group="lower-alpha" name="TRIBUNABITRAGA"/> comezou unha evolución cara ao [[Naturalismo|movemento naturalista]]. En [[1882]] iniciou, na revista ''La Época'', a publicación dunha serie de artigos sobre [[Émile Zola]] e maila [[novela experimental]], que serían posteriormente escolmados en ''La cuestión palpitante'' ([[1883]]), obra que a consagrou coma a principal impulsora do naturalismo en [[España]]. En [[1884]], dous anos despois do seu divorcio, publicou ''La ama joven'', que trata o tema das crises matrimoniais. No tocante ao Naturalismo practicado por Pardo Bazán, coma o de [[Benito Pérez Galdós|Galdós]], fronte aos principios ideolóxicos e literarios de Zola, acentuaba a conexión da escola [[Francia|francesa]] coa tradición realista española e europea, o que lle permitía achegarse a un ideario máis conservador, católico e bempensante no que atinxe á súa propia forma de vida, manténdose fiel ao [[Catolicismo]], por máis que admitise os alicerces ideolóxicos do [[determinismo|determinismo social]] e [[darwinismo|darwinista]].

 

 

En ''Una Cristiana'' e ''La Prueba'', de 1890, semella trabar polémica a través da ficción con algúns dos seus detractores morais, como o [[Luis Coloma Roldán|Pai Coloma]], [[Marcelino Menéndez Pelayo]] e [[José María de Pereda]]. A diferenza de idade entre namorados, o cruzamento de afectos ou deberes familiares e o remorso relixioso proban en ámbalas dúas novelas como a escritora tiña máis en conta a opinión do que semellaba.

* ''El Cisne de Vilamorta'' (1885)

* ''Bucólica'' (1885)

* ''[[La madre naturaleza]]'' (1887)

* ''[[Insolación (historia amorosa)]]'' (1889)