Isabel de Dinamarca
Isabel de Dinamarca, nada no Castelo de Koldinghus (Kolding) o 25 de agosto de 1573 e finada en Braunschweig (Brunswick-Wolfenbüttel) o 19 de xullo de 1626, foi unha nobre dinamarquesa, duquesa consorte de Brunswick-Lüneburg logo do seu casamento co duque Henrique Xulio de Brunswick-Lüneburg e tras a morte deste, rexente de Brunswick-Lüneburg de 1616 a 1622.
Traxectoria editar
Era a filla máis vella do rei Frederico II de Dinamarca e de Sofía de Mecklenburg-Güstrow, educouse cos seus avós maternos durante os seus primeiros anos e volveu a Dinamarca en 1579. Os embaixadores escoceses pensaron nela como dona do rei Xacobe VI de Escocia, pero o rei Federico acabou concedéndolle a súa man ao duque de Brunswick, prometendo aos escoceses, a súa segunda filla, Ana.
Casou en 1590 co duque Henrique Xulio e tivo dez fillos:
- Federico Ulrico (15 de abril de 1591 – 21 de agosto de 1634)
- Sofía Hedwig (20 de febreiro de 1592 – 23 de xaneiro de 1642), casou con Ernesto Casimir, Príncipe de Nassau-Dietz
- Isabel (23 de xuño de 1593 – 25 de marzo de 1650), casou con Augusto, Duque of Saxony, e Xoán Filipe, Duque de Saxe-Altenburg
- Hedwig (19 de febreiro de 1595 – 26 de xuño de 1650), casou con Ulrico, Duque de Pomerania
- Dorotea (8 de xullo de 1596 – 1 de stembro de 1643), casou con Cristián Guillerme, Margrave de Brandeburgo, fillo de Xoaquín III Federico, Elector de Brandeburgo
- Heinrich Julius (7 de outubro de 1597 – 11 de xullo de 1606)
- Christian (20 de setembro de 1599 – 16 de xullo de 1626)
- Rudolph (15 de xuño de 1602 – 13 de xullo de 1616)
- Heinrich Karl (4 de setembro de 1609 – 11 de xuño de 1615)
- Ana Augusta (19 de maio de 1612 – 17 de febreiro de 1673), casou con Xurxo Luís, Conde de Nassau-Dillenburg
Despois da morte do seu home en 1613, sucedeulle o seu fillo, Federico Ulrico, pero debido á súa falta de forza para gobernar Isabel tomou a decisión de arredalo do goberno coa axuda do seu irmán, o rei Cristián IV de Dinamarca asumindo ela mesmo a rexencia.