Constanza de Aragón e Navarra
Constanza de Aragón, nada o ano 1344 no Mosteiro de Poblet e finada o 18 de xullo de 1363 en Catania, Reino de Sicilia, foi princesa de Aragón e raíña consorte de Sicilia, polo seu matrimonio con Frederico III de Sicilia.
| Constanza de Aragón e Navarra | |
|---|---|
| Princesa de Aragón Raíña consorte de Sicilia | |
.svg&lang=gl) | |
| Armas do rei Pedro IV de Aragón, tamén usadas polos seus sucesores | |
| Reinado | 11 de abril de 1361 - 18 de xullo de 1363 |
| Nacemento | 1344 Mosteiro de Poblet, Coroa de Aragón |
| Falecemento | 18 de xullo de 1363 Catania, Reino de Sicilia (insular) |
| Sepultura | Catedral de Catania |
| Consorte | Frederico II de Sicilia |
| Descendencia | María de Sicilia |
| Casa real | Casa de Aragón |
| Proxenitores | Pedro IV de Aragón María de Navarra |
Orixes famiiiares editar
Constanza era a filla única de Pedro IV, rei de Aragón, de Valencia, de Mallorca, d Sardeña e de Córsega e Conde de Barcelona e dos outros condados cataláns, e da súa primeira esposa María de Navarra.[1] [2][3]
Polo tanto era neta de Afonso IV de Aragón e de Teresa de Entenza por liña paterna, mentres que por liña materna érao de Xoana II de Navarra e Filipe de Évreux.[4] [5]
Así mesmo, foi media irmá por liña paterna dos reis de Aragón Xoán I e Martiño I, Martiño o Vello.[6]
Traxectoria editar
En 1347, tras a morte da súa nai, foi proclamada herdeira ao trono polo seu pai; pero dito nomeamento non foi ben recibido pola nobreza, que non aceptaba que houbera nomeado herderia da coroa á súa filla máis vella. Por mor diso tivo que sufocar a revolta da Unión de Aragón, coaligada coa Unión de Valencia dirixida polo seu medio irmán Fernando de Aragón e Castela. Dita situación resolveuse de maneira definitiva en 1351, ao nomear Pedro IV herdeiro a Xoán, fillo primoxénito que tivo coa súa terceira esposa, Leonor de Sicilia.
Conatanza estivo comprometida con Lois de Sicilia, pero a morte prematura deste en 1355 fixo que casara co seu irmán Frederico o 11 de abril de 1361.
Do seu matrimonio naceu unha única filla, a futura raíña de Sicilia, María.
Constanza morreu durante o parto o 18 de xullo de 1363.
Os seus restos xacen nun sarcófago na Capiela da Adoración da Catedral de Catania.
editar
| 16. Pedro III de Aragón | ||||||||||||||||
| 8. Xaime II de Aragón | ||||||||||||||||
| 17. Constanza II de Sicilia | ||||||||||||||||
| 4. Afonso IV de Aragón | ||||||||||||||||
| 18. Carlos II de Anjou | ||||||||||||||||
| 9. Branca de Nápoles | ||||||||||||||||
| 19. María de Hungría | ||||||||||||||||
| 2. Pedro IV de Aragón | ||||||||||||||||
| 20. Guillerme Bernardo de Enteza | ||||||||||||||||
| 10. Gombal de Entenza | ||||||||||||||||
| 21. Teresa Pérez de Azagra | ||||||||||||||||
| 5. Teresa de Entenza | ||||||||||||||||
| 22. Sancho de Antillón | ||||||||||||||||
| 11. Constanza de Antillón e Cabrera | ||||||||||||||||
| 23. Leonor de Cabrera-Urgell | ||||||||||||||||
| 1. Constanza de Aragón e Navarra | ||||||||||||||||
| 24. Filipe III de Francia | ||||||||||||||||
| 12. Lois de Évreux | ||||||||||||||||
| 25. María de Brabante | ||||||||||||||||
| 6. Filipe de Évreux | ||||||||||||||||
| 26. Filipe de Artois | ||||||||||||||||
| 13. Margarida de Artois | ||||||||||||||||
| 27. Branca da Bretaña | ||||||||||||||||
| 3. María de Navarra | ||||||||||||||||
| 28. Filipe IV de Francia | ||||||||||||||||
| 14. Lois X de Francia | ||||||||||||||||
| 29. Xoana I de Navarra | ||||||||||||||||
| 7. Xoana II de Navarra | ||||||||||||||||
| 30. Roberto II de Borgoña | ||||||||||||||||
| 15. Margarida de Borgoña | ||||||||||||||||
| 31. Inés de Borgoña | ||||||||||||||||
| Predecesor: Isabel de Carintia |
 Raíña consorte de Sicilia 11 de abril de 1361 - 18 de xullo de 1363 |
Sucesor: Antonia del Balzo |
Notas editar
- ↑ Reis de Aragón en Medieval Lands (en inglés).
- ↑ Casa de Barcelona - genealogy Arquivado 05 de outubro de 2018 en Wayback Machine. (en inglés).
- ↑ Pedro IV de Aragón genealogie Arquivado 29 de setembro de 2007 en Wayback Machine. en mittelalter (en alemán).
- ↑ Lacarra 1972, pp. 58-59.
- ↑ Felip III de Navarra na Gran enciclopèdia catalana (en catalán).
- ↑ Claramunt 2002, p. 222.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Claramunt, Salvador (2002): "La política matrimonial de la Casa condal de Barcelona y real de Aragón desde 1213 hasta Fernando el Católico". Acta historica et archaeologica Mediaevalia, Núm. 22.
- Ferrer i Mallol, Maria Teresa (1978): "Els darrers sobirans del Casal de Barcelona: Joan I i Martí l'Humà". En: Història de Catalunya. Barcelona: Editorial Salvat, pp. 142–150.
- Ferrer i Mallol, Maria Teresa, ed. (2015): Martí l'Humà: el darrer rei de la dinastia de Barcelona (1396-1410): L'interregne i el Compromís de Casp. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans / Deputazione di Storia Patria per la Sardegna. ISBN 978-84-4996-525-1.
- Lacarra, José María (1972): Juramento de los reyes de Navarra (1234-1329). Madrid: Real Academia de la Historia.
- Mestre i Campi, Jesús (dir.) (1998): Diccionari d'Història de Catalunya. Barcelona: Edicions 62, p. 658-659, entrada: «Martí I». ISBN 84-297-3521-6.
- Silleras-Fernández, Núria (2008): Power, Piety, and Patronage in Late Medieval Queenship: Maria de Luna. Nova York: Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-4039-7759-5.
- Vilar, Pierre (dir.); Batlle, Carme (1988): Història de Catalunya. Volum III. Barcelona: Edicions 62. ISBN 84-297-2784-1.