Elvira Lodeiro González
Elvira Lodeiro González, nada en Pontevedra en 1908 e finada na mesma cidade o 19 de decembro de 1936, foi unha membro da resistencia galega.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1908  Pontevedra, España |
| Morte | 19 de decembro de 1936 (27/28 anos) Pontevedra, España |
| Causa da morte | pena de morte, ferida por arma de fogo |
| Actividade | |
| Ocupación | membro da resistencia |
| Familia | |
| Cónxuxe | Juan Manuel Gómez Corbacho |
 | |
Traxectoria
editarCasada co chofer da liña de autobuses a Cangas Juan Manuel Gómez Corbacho. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 participou na defensa da República que se orquestrou desde o Goberno Civil de Pontevedra ata a súa rendición, o 20 de xullo. Despois fuxiu e agochouse. Reclamada mediante requisitoria polo xuíz militar de Pontevedra o 4 de setembro xunto con Aurelio Torres Lorenzo, Manuel Martínez, Albino Sánchez Leiro e Manuel Pedreira Rumbo.[1] Foi detida o 12 de decembro con Consuelo Acuña Iglesias e o irmán desta Ramón Acuña Iglesias, nunha acción na que resultaron mortos Manuel Méndez Montes e o seu home. Xulgados en consello de guerra sumarísimo por rebelión militar ao día seguinte, foron condenados á pena de morte. Consuelo e Ramón foron fusilados ao amencer do 14 de decembro. Elvira dixo que estaba embarazada e adiáronlle a sentenza, pero acabou executada o 19 de decembro de 1936, alegando que as probas médicas descartaran o estado de gravidez.[2]