Efecto Aharonov-Bohm

O efecto Aharonov-Bohm é un fenómeno cuántico descrito en 1949 por Werner Ehrenberg e Raymond Eldred Siday e redescuberto en 1959 por David Bohm e Yakir Aharonov: o patrón de interferencia entre dous feixes de electróns pode modificarse pola presenza dun campo magnético fóra das traxectorias clásicas dos electróns. O efecto Aharonov-Bohm é unha evidencia cuántica de que o momento linear (cantidade de movemento clásico) das partículas de carga está dado por onde é o vector potencial e é o impulso.

En 1985, Akira Tonomura et al., realizaron un experimento que verificaría o efecto, que unha fonte coherente de electróns ao longo de diferentes camiños a través dun pequeno toroide revestido cunha película superconductora, as pequenas dimensións son de aproximadamente ~ 10 µm. Cando os electróns pasan a través do toroide, as franxas de interferencia toroidal xéranse a partir da luz que pasa polo pequeno toroide mostrando a diferenza de fase que é xerada na partícula cargada polo vector potencial nas rexións onde o campo e nulo.[1]

Notas editar

  1. "Abstract. O efeito Aharonov-Bohm magnético" (PDF). Instituto de Física S.C. da Universidade de São Paulo. Consultado o 2-1-2022. 

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Ahoyonov e Bohm, Y. e David (1 de agosto de 1959). "Significance of Electromagnetic Potentials in the Quantum Theory". PHYSICAL REVIEW JOURNALS 115. doi:10.1103/PhysRev.115.485. 
  • Ehrenberg e Siday, W. e R.E. (1949). "The Refractive Index in Electron Optics and the Principles of Dynamics". "Proceedings of the Physical Society" Section B B62. doi:10.1088/0370-1301/62/1/303.  .
  • Mecánica Cuántica, Volume 1, Apéndice III, §4.b, C Cohen Tanoudji, B Diu, F Laloe, Hermann 1997,ISBN 2 7056 5767 3

Ligazóns externas editar