Edward Mills Purcell

Edward Mijos Purcell
	;
Nome orixinal	(en) Edward Mills Purcell
Biografía
Nacemento	30 de agosto de 1912 ; Taylorville, Estados Unidos de América (pt)
Morte	7 de marzo de 1997 (84 anos); Cambridge, Estados Unidos de América
Datos persoais
País de nacionalidade	Estados Unidos de América
Educación	Universidade Harvard ; Universidade de Purdue (pt)
Director de tese	Kenneth Bainbridge e Henry DeWolf Smyth (pt)
Actividade
Campo de traballo	Física nuclear
Ocupación	físico , científico nuclear , profesor universitario
Empregador	Universidade Harvard ; Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts
Membro de	Royal Society (Membro estranxeiro da Royal Society) (1989–); Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (Member of the National Academy of Sciences of the United States (en) ) (1951–); Sociedade Filosófica Estadounidense ; Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos ; American Physical Society (pt)
Lingua	Lingua inglesa
Obra
	Obras destacables (1965) Electricity and Magnetism (en) ;
Doutorando	Nicolaas Bloembergen, Charles Pence Slichter (pt) , Michael Demetrius Papagiannis (en) , George Benedek (en) e Walter L. Brown (en)
	Premios (29 de xuño de 1989) Membro estranxeiro da Royal Society; (1988) Prémio Beatrice M. Tinsley (pt) ; (1984) Prémio Max Delbrück (pt) ; (1979) Medalla Nacional de Ciencia; (1976) Karl G. Jansky Lectureship (en) ; (1967) Medalha Oersted (pt) ; (1953) Premio Memorial Richtmyer; (1952) Premio Nobel de Física; Membro da Academia Estadounidense das Artes e as Ciencias ;

Edward Mijos Purcell, nado en Taylorville o 30 de agosto de 1912 e finado en Cambridge (Massachusetts) o 7 de marzo de 1997, foi un físico norteamericano galardoado co Premio Nobel de Física o ano 1952.

Traxectoria editar

Estudou enxeñería na Purdue University licenciándose o 1933, e posteriormente física na Universidade Harvard onde se doutorou en 1938. Foi conselleiro científico dos presidentes Dwight D. Eisenhower, John Fitzgerald Kennedy e Lyndon B. Johnson.

Investigacións científicas editar

Tras participar no desenvolvemento do radar no Laboratorio de radiación do Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts (MIT) Purcell volveu a Harvard para continuar as súas investigacións sobre a medición de campos magnéticos no núcleo atómico, descubrindo no ano 1945 a resonancia magnética nuclear (RMN). Esta pasou a ser amplamente usada en física e química para estudar a estrutura molecular de materiais puros e a composición das mesturas.

En 1952 foi galardoado, xunto con Felix Bloch, co Premio Nobel de Física polos seus estudos, por separado, sobre a medición de campos magnéticos no núcleo atómico, resonancia magnética nuclear.

Interesado en astronomía detectou as microondas emitidas polo hidróxeno no medio interestelar, radiación que permitiu aos astrónomos localizar as nubes de hidróxeno das galaxias e medir a rotación da Vía Láctea. Xunto a Norman Foster Ramsey enunciou a violación da simetría CP da física de partículas.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

Páxina do Instituto Nobel, Premio Nobel de Física 1952 (en inglés).