Eduardo Aunós Pérez, nado en Lleida o 8 de setembro de 1894 e finado en Lausana o 25 de setembro de 1967, foi un político catalán.

Infotaula de personaEduardo Aunós

Editar o valor em Wikidata
Nome orixinal(es) Eduardo Aunós Pérez Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento8 de setembro de 1894 Editar o valor em Wikidata
Lleida Editar o valor em Wikidata
Morte25 de setembro de 1967 Editar o valor em Wikidata (73 anos)
Lausana, Suíza Editar o valor em Wikidata
Procurador en Cortes
3 de xullo de 1964 – 25 de setembro de 1967
Procurador en Cortes
31 de maio de 1961 – 6 de xuño de 1964
Procurador en Cortes
16 de maio de 1958 – 18 de abril de 1961
Procurador en Cortes
14 de maio de 1955 – 14 de abril de 1958
Procurador en Cortes
14 de maio de 1952 – 13 de abril de 1955
Procurador en Cortes
13 de maio de 1949 – 5 de abril de 1952
Procurador en Cortes
12 de maio de 1946 – 4 de maio de 1949
Ministro de Xustiza de España
11 de xuño de 1943 – 11 de decembro de 1945
← Esteban de Bilbao Eguía (en) TraducirRaimundo Fernández Cuesta (pt) Traducir →
Procurador en Cortes
16 de marzo de 1943 – 24 de abril de 1946
Ministro de Traballo, Migracións e Seguridade Social de España
7 de febreiro de 1924 – 7 de xaneiro de 1930
← Juan Flórez PosadaPedro Sangro y Ros de Olano (pt) Traducir →
Deputado no Congreso dos Deputados
6 de marzo de 1918 – 6 de abril de 1918
← Emili Riu i Periquet (en) TraducirDaniel Riu i Periquet (en) Traducir → Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Madrid Editar o valor em Wikidata
Ocupacióndiplomático , político Editar o valor em Wikidata
Partido políticoLliga Regionalista
Falange Española
Renovación Española
Falange Española Tradicionalista y de las JONS Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua catalá e lingua castelá Editar o valor em Wikidata
Obra
Obras destacables
Familia
PaiEduard Aunós i Cau (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios

Traxectoria editar

Descendente de políticos de orixe aranesa, estudou dereito en Madrid e militou na Lliga Regionalista, pola que foi elixido deputado a Cortes en 1916 e foi secretario de Francesc Cambó no Ministerio de Fomento.

Durante a ditadura de Primo de Rivera foi ministro de traballo, comercio e industria (1927-1930). Admirador do réxime fascista italiano, tentou imitar o seu sistema corporativo coa creación dun Código de Traballo (1926) e a Organización Corporativa Nacional (1928). Tras a caída de Primo de Rivera tentou formar un Partido Laborista a semellanza do Partido Fascista italiano que careceu de apoios.

Logo da proclamación da República marchou ao exilio a París, colaborou na revista Acción Española e entrou en Renovación Española. En 1937 ingresou en Falange Española de las JONS como xefe do partido en Francia e tras a unificación foi membro da Xunta Política da FET y de las JONS.

Embaixador en Bélxica (1939-1940) e a Arxentina (1942-1943), foi ministro de xustiza entre 1943 e 1945.

Obras editar

  • 1928: Problemas de España.
  • 1929: Estudios de Derecho Corporativo.
  • 1941: Itinerario de la España Contemporánea.
  • 1948: Biografía de Venecia.
  • 1952: Los viñadores de la última hora.
  • 1955: Guía de París para españoles.