Edoardo Mangiarotti
Eduardo Mangiarotti, nado en Renate o 7 de abril de 1919 e finado en Milán o 25 de maio de 2012, foi un tirador de esgrima, xornalista deportivo e dirixente deportivo italiano, gañador de trece medallas olímpicas.
Traxectoria editar
Fillo do esgrimista de prestixio internacional Giuseppe Mangiarotti que participara coa selección italiana nos Xogos Olímpicos de 1908 e mestre de armas que importou a Italia a variante da escola francesa de esgrima. Con seus dous irmáns, Mario e o tamén olímpico Dario, recibiu instrución de seu pai.
Coas súas participacións olímpicas entre 1936 e 1960 logrou 6 medallas de ouro, 5 de prata e 2 de bronce o que o converten no atleta con máis medallas olímpicas na historia da participación de Italia nos Xogos Olímpicos e o cuarto absoluto, despois de Michael Phelps, Larissa Latynina e Nikolai Andrianov. Polo que respecta ao campionato do mundo conquistou 26 medallas, a metade de ouro, sendo o italiano con máis medallas nesa competición.
Retirouse da alta competición tras os Xogos Olímpicos de 1960 de Roma como un dos máis grandes especialistas de todos os tempos en espada e florete. Unha das súas principais cualidades era ser ambidestro, o que lle permitía cambiar de garda tamén dentro dunha mesma competición.
Colaborou como xornalista co xornal La Gazzetta dello Sport desde 1949 a 1972 ocupándose da sección de esgrima. Durante o bienio 1959-1960 formou parte do comité de xestión designado polo Comité Olímpico Nacional Italiano para gobernar a Federación Italiana de Esgrima xunto con Gastone Darè e Renzo Nostini. No ano 1966 publicou o libro La vera scherma, escrito en colaboración con Aldo Cerchiari. No ano 1981 o Comité Olímpico Internacional condecorouno coa Orde Olímpica de bronce en 1977 e no ano 1998 o Presidente da República Italiana Oscar Luigi Scalfaro concedeulle a máxima honra italiana, nomeándoo Cavaliere di Gran Croce.
Foi membro de honra do consello federal da Federación Italiana de Esgrima e membro de honra da Fédération Internationale d'Escrime (FIE), foi un dos redactores das primeiras normas administrativas da FIE en 1962[1] e entre 1980 e 1984 foi o seu secretario xeral e foi presidente da súa comisión de disciplina (2000-2008). Foi tamén presidente da Unión Italiana de Veteranos Deportivos e da Asociación Medalla de Ouro aos Valores Atléticos. A súa filla Carola representou a Italia como tiradora de esgrima nos Xogos Olímpicos de 1976 e de 1980.
Xunto ao marchador Ugo Frigerio e o esquiador Gustav Thöni tivo o privilexio de ser seleccionado por dúas veces como portabandeira de Italia nunha cerimonia de apertura dunhas Olimpiadas, concretamente en Melbourne no ano 1956 e en Roma en 1960. Morreu na súa casa do centro de Milán o 25 de maio de 2012 á idade de 93 anos[2].
Palmarés editar
Xogos Olímpicos editar
- 13 medallas:
- 6 de ouro (espada por equipos nos Xogos Olímpicos de 1936; espada individual e por equipos nos Xogos Olímpicos de 1952; florete por equipos e espada por equipos nos Xogos Olímpicos de 1956; espada por equipos nos Xogos Olímpicos de 1960)
- 5 de prata (florete por equipos e espada por equipos nos Xogos Olímpicos de 1948; florete individual e por equipos nos Xogos Olímpicos de 1952; florete por equipos nos Xogos Olímpicos de 1960)
- 2 de bronce (espada individual nos Xogos Olímpicos de 1948; espada individual nos Xogos Olímpicos de 1956)
Campionatos mundiais editar
- 26 medallas[3]:
- 13 de ouro (espada por equipos en París 1937; florete por equipos e espada por equipos no Cairo 1949; florete por equipos, espada por equipos en Montecarlo 1950; espada individual en Estocolmo 1951; espada por equipos en Bruxelas 1953; florete por equipos, espada individual e espada por equipos en Luxemburgo 1954; florete por equipos, espada por equipos en Roma 1955; espada por equipos en Filadelfia 1958)
- 8 de prata (espada individual a Piešťany 1938; florete individual, florete por equipos, espada por equipos en Estocolmo 1951; florete individual, florete por equipos en Bruxelas 1953; florete individual en Luxemburgo 1954; espada individual en Filadelfia 1958)
- 5 de bronce (espada por equipos en Piešťany 1938; florete individual, espada por equipos en Lisboa 1947; florete individual no Cairo 1949; florete por equipos en Filadelfia 1958)
Xogos do Mediterráneo editar
- 6 medallas[4]:
- 2 de ouro (florete por equipos, espada por equipos en Alexandría 1951)
- 3 de prata (florete individuale, florete por equipos, espada por equipos en Barcelona 1955)
- 1 bronce (florete individual en Alexandría 1951)
Universíadas editar
- 3 medallas[5]:
- 3 de ouro (florete individual, florete por equipos, espada por equipos en París 1947)
Campionatos italianos editar
- 7 medallas (datos parciais)[6]:
- 7 de ouro (espada individual en 1947; espada individual en 1950; florete individual en 1952; florete individual en 1954; florete individual, espada individual en 1955; florete individual en 1957)
Notas editar
- ↑ Administrative Rules FIE
- ↑ Necrolóxica en Corriere della Sera
- ↑ "Elenco dei medagliati ai campionati mondiali sul sito della FIS" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 24 de novembro de 2010. Consultado o 20 de abril de 2011.
- ↑ "Elenco dei medagliati ai Giochi del Mediterraneo sul sito della FIS" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 28 de marzo de 2012. Consultado o 20 de abril de 2011.
- ↑ "Elenco dei medagliati alle Universiadi sul sito della FIS" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 18 de decembro de 2010. Consultado o 20 de abril de 2011.
- ↑ "Elenco dei medagliati ai campionati italiani sul sito della FIS" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 18 de decembro de 2010. Consultado o 20 de abril de 2011.
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
- "Scheda Sports-reference" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 18 de xuño de 2010. Consultado o 07 de agosto de 2013.
- "Scheda Associazione medaglie d'oro al valore atletico" (en italiano). Archived from the original on 15 de abril de 2013. Consultado o 09 de setembro de 2023.
- "Notizie sul sito del CONI" (en italiano). Arquivado dende o orixinal o 01 de xuño de 2012. Consultado o 07 de agosto de 2013.
- "Storia della famiglia sul sito del Circolo di spada Mangiarotti" (en italiano). Arquivado dende o orixinal o 24 de agosto de 2013. Consultado o 07 de agosto de 2013.