Dixestión por sialidase
Este artigo é orfo, xa que carece doutros artigos que apunten cara a el. Por favor, engade ligazóns a esta páxina desde outros artigos relacionados con este. |
O método da dixestión por sialidase é un método moi similar ó da diastase en canto a fundamento. Consiste en eliminar, mediante o uso dun enzima, ó glicóxeno do tecido evitando así a súa tinguidura.
Fundamento editar
A sialidase, tamén coñecida coma neuraminidase, é un enzima que cataliza a hidrólise de enlaces alfa-2,3, alfa-2,6 e alfa-2,8 (a unha velocidade decrecente, respectivamente) dos residuos siálicos terminais de oligosacáridos, glicoproteínas, ácido colomínico e substrato sintético. Actúa sobre o glicóxeno descompoñéndoo, e así eliminándoo do tecido como tal, polo que non é tinguido.
Tecido control e diana editar
Calquera tecido que conteña glicóxeno (ou mucopolisacáridos en xeral).
Para fixar a mostra é común a utilización de formol 10%, formol-alcohol ou líquido de Carnoy. Non se utiliza o líquido de Zenker ou o de Helly. O líquido de Bouin elimina as sialomucinas dos tecidos, polo que tampouco se utiliza.
O medio de inclusión preferible é a parafina, e o grosor de corte de 4 a 6 micrómetros.
Reactivos editar
- Solución Estabilizadora A
- 26,2 gr Acetato de sodio
- 8,9 gr Cloruro de calcio
- 200 cc Auga destilada
- Solución Estabilizadora B
- 26 gr Acetato de sodio
- 0,8 gr Cloruro de calcio
- 200 cc Auga destilada
- Solución de sialidase para dixestión
- 1 cc Sialidase
- 0,1 cc Solución estabilizadora A
Procedemento editar
- Desparafinar e hidratar 2 láminas ata chegar á auga destilada; unha lámina será sometida ó proceso de dixestión, a outra non.
- Circundar as seccións de tecido nas láminas cun marcador de diamante.
- Secar as láminas ó aire, polo menos 2 horas (o ideal sería deixalo toda a noite).
- Colocar as láminas sobre variñas de cristal nunha cubeta que pode ser cuberta, para previr o secado da solución de sialidase, cun papel toalla humedecido no fondo.
- Cubrir a lámina marcada para dixestión coa solución de sialidase. Cubrir a lámina que non foi dixerida con solución estabilizadora B.
- Ámbalas dúas láminas deben permanecer cubertas por 3 horas a temperatura ambiente, para así previr o secado da solución para a dixestión.
- Enxaugar con auga destilada.
- Continuar co procedemento de tinguido do mucopolisacárido solicitado.
- Este tinguido pode realizarse, por exemplo, con Azul–Alcián, aínda que o ferro coloidal é máis sensible como detector de sialomucinas.
Resultados editar
- O tinguido atribuído ás mucinas salivares será eliminado.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- ARP, ed. (1992). Métodos Histotecnológicos. Instituto de patología de las Fuerzas Armadas de los EEUU (AFIP).
- Sheehan, Dezna; Hrapchak, Barbara (1980). Theory and practice of Histotechnology. The C.V. Mosby Company (2 Ed ed.).