Diego Ameixeiras
Diego Ameixeiras Novelle, nado en Lausana o 5 de novembro de 1976, pero criado en Ourense, é un xornalista e escritor galego.
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 5 de novembro de 1976 (47 anos) Lausana, Suíza |
Actividade | |
Ocupación | xornalista, escritor, tradutor |
Obra | |
Obras destacables
| |
Premios | |
| |
Traxectoria
editarTraballou como guionista para varias series emitidas pola Televisión de Galicia (Terra de Miranda, Os Atlánticos, Matalobos) e como colaborador nos xornais Diario de Pontevedra e El Mundo. Foi coguionista das longametraxes 18 comidas (Jorge Coira, 2010), pola que recibiu un Premio Mestre Mateo ao mellor guión, e La mujer del Eternauta (Adán Aliaga, 2011).
Publicou dúas novelas de serie negra ambientadas en Ourense: Baixo mínimos (2004) e O cidadán do mes (2006), protagonizadas polo detective Horacio Dopico. O estilo destas dúas obras, parodia do hard-boiled enchido de dialectalismos correspondentes ás falas de Ourense, aproxímano á produción narrativa de Bieito Iglesias.
En 2006 gañou o Premio Xerais de Novela con Tres segundos de memoria, obra catalogada como "xeracional" pola crítica e cuxo argumento narra o día a día dun personaxe anónimo atrapado na precariedade económica e sentimental. Escrita con humor, a novela está chea de referencias literarias e musicais; así, por exemplo, nun dos seus capítulos o autor homenaxea o autor Nick Hornby de High Fidelity. En 2009 publicou a súa cuarta novela, Dime algo sucio, que foi, xunto con Sete palabras de Suso de Toro, o primeiro libro electrónico publicado pola editorial Xerais. Traducida ao castelán por Pulp Books, esta novela significou un cambio de rumbo na traxectoria do autor, centrado agora en problemas espiñentos como a pederastia. Dime algo sucio recibiu o Premio Especial do Director da Semana Negra de Xixón na súa edición de 2011, ex aequo con Las niñas perdidas, de Cristina Fallarás.[1]
En setembro de 2010 editouse a novela Asasinato no Consello Nacional, que se converteu nun éxito de vendas. En 2011 gañou o premio de novela por entregas de La Voz de Galicia con Historias de Oregón, publicado no xornal durante o mes de agosto.[2]
Colaborou no monográfico A falacia da sustentabilidade, editado por Renderén.
Na actualidade escribe en La Voz de Galicia.
Obras
editarNarrativa adulta
editar- Baixo mínimos (2004). Vigo: Xerais. 176 páxs. ISBN 978-84-9782-167-4.
- O cidadán do mes (2006). Vigo: Xerais. 216 páxs. ISBN 978-84-9782-384-5.
- Tres segundos de memoria (2006). Vigo: Xerais. 216 páxs. ISBN 978-84-9782-487-3. ePub: ISBN 978-84-9914-425-2.
- Dime algo sucio (2009). Vigo: Xerais. 224 páxs. ISBN 978-84-9914-060-5. ePub: ISBN 978-84-9782-881-9.
- Asasinato no Consello Nacional (2010). Vigo: Xerais. 384 páxs. ISBN 978-84-9914-171-8. ePub: ISBN 978-84-9914-476-4.
- Historias de Oregón (2011)Vigo: Xerais. 104 paxs. ISBN 978-84-9914-312-5. ePub: ISBN 978-84-9914-796-3.
- Todo OK (2012) Vigo: Xerais. 136 páxs. ISBN 978-84-9914-452-8. ePub: ISBN 978-84-9914-412-2.
- Matarte lentamente (2013). Vigo: Xerais. 168 páxs. ISBN 978-84-9914-567-9. ePub: ISBN 978-84-9914-594-5.
- Conduce rápido (2014). Vigo: Xerais. 152 páxs. ISBN 978-84-9914-781-9. ePub: ISBN 978-84-9914-784-0.
- A noite enriba (2015). Vigo: Xerais. 152 páxs. ISBN 978-84-9914-936-3. ePub: ISBN 978-84-9914-948-6.
- A crueldade de abril (2018). Vigo: Xerais. 136 páxs. ISBN 978-84-9121-338-3. ePub: ISBN 978-84-9121-339-0.
- O cervo e a sombra (2021). Vigo: Xerais. 160 páxs. ISBN 978-84-9121-992-7. ePub: ISBN 978-84-9121-999-6.[3]
- "A néboa" (relato, 2023). Nós Diario.
- Un anarquista (2024). Vigo: Xerais.[4] 112 páxs. ISBN 978-84-1110-515-6. ePub: ISBN 978-84-1110-522-4.
Narrativa infantil e xuvenil
editar- Xulia Belavista, detective animalista (2024). Tambre-Edelvives.[5] 88 páxs. ISBN 978-84-9046-738-1.
Novela gráfica
editar- Os suicidantes (2023). Con Tomás Guerrero. Vigo: Xerais. 112 páxs. ISBN 978-84-1110-439-5.[6] ePub: ISBN 978-84-1110-444-9.
Teatro
editar- Curriculum vitae (2012; xunto con Álex Sampayo, Borja F. Caamaño, Avelino González, Araceli Gonda, José Prieto e Manuel Cortés)
- O aniversario (2015)
- Get Back[7] (2016)
Tradución
editar- Colleita vermella (2016), de Dashiell Hammett
- O longo adeus (2019), de Raymond Chandler
Galardóns e nomeamentos
editar- Premios Mestre Mateo: gañador nos Premios Mestre Mateo 2010 na categoría de mellor guión xunto con Jorge Coira e Araceli Gonda por 18 comidas.
- Premios María Casares: nomeado nos Premios María Casares 2013 na categoría de mellor texto orixinal por Curriculum vitae.
- Premio Xerais en 2006, por Tres segundos de memoria.
- Premio Irmandade do Libro ao Mellor Libro do Ano 2010 por Asasinato no Consello Nacional.
- Premio de novela por entregas de La Voz de Galicia en 2011 por Historias de Oregón.
- Premio do director da Semana Negra de Xixón de 2011 por Dime algo sucio.
- Premio Losada Diéguez de creación literaria en 2015, por Conduce rápido.
- Premios Mestre Mateo: gañador nos Premios Mestre Mateo 2017 na categoría de mellor guión xunto con Nely Reguera, Eduard Sola, Valentina Viso e Roger Sogues por María y los demás.
- Premio da Crítica de narrativa galega 2022 por O cervo e a sombra.[8]
- Premios Follas Novas do Libro Galego 2022 ao Mellor Libro de Narrativa por O cervo e a sombra.
Notas
editar- ↑ "Diego Ameixeiras leva o premio especial da Semana Negra de Xixón", artigo en Cultura Galega, 29 de xullo de 2011.
- ↑ "Diego Ameixeiras faise co Premio de Novela de La Voz de Galicia", artigo en Cultura Galega, 8 de xullo de 2011
- ↑ Núñez Sabarís, Xaquín (xaneiro, febreiro, marzo 2022). "Non haberá paz para os derrotados". Grial LX (233): 107–108. ISSN 0017-4181.
- ↑ "Un anarquista - Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2024-03-11.
- ↑ Ficha da obra Arquivado 07 de maio de 2024 en Wayback Machine. en tambre.es.
- ↑ "Os Suicidantes - Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2023-11-08.
- ↑ Páxina web da obra Get Back
- ↑ "O Premio Nacional de la Crítica recoñece a obra de Diego Ameixeiras e de Medos Romero". La Voz de Galicia. 2022-04-10. Consultado o 2022-04-10.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Diego Ameixeiras |
Ligazóns externas
editar- Ficha do autor na editorial Xerais Arquivado 12 de abril de 2008 en Wayback Machine.
- "Os homes, á nosa maneira, tamén falamos de sentimentos", entrevista en Vieiros, 12 de xuño de 2006.
- "Ser áxil e directo escribindo é unha obriga, non unha cualidade", entrevista de Óscar Iglesias en El País, 11 de decembro de 2009.