Dereito a un medio ambiente san

O dereito a un medio ambiente san ou o dereito a un medio ambiente sustentable e saudable é un dereito humano defendido por organizacións de dereitos humanos e organizacións ambientais para protexer os sistemas ecolóxicos que brindan saúde humana.[1][2][3] O dereito está interconectado con outros dereitos humanos centrados na saúde, como o dereito humano á auga e o saneamento, o dereito á alimentación e o dereito á saúde.[4] O dereito a un medio ambiente saudable utiliza un enfoque de dereitos humanos para protexer a calidade do medio ambiente en contraposición á teoría legal desenvolvida para os dereitos da natureza que tenta estender os dereitos creados para os seres humanos ou outras entidades legais á natureza.[5]

O dereito crea unha obriga do estado a regular e facer cumprir as leis ambientais, controlar a contaminación e, doutro xeito, brindar xustiza e protección ás comunidades danadas por problemas ambientais.[6] O dereito a un medio ambiente saudable foi un dereito importante para crear precedentes legais ambientais para os litixios relacionados co cambio climático e outras cuestións ambientais.[7][8]

O dereito a un medio ambiente san é un elemento central do enfoque internacional dos dereitos humanos e o cambio climático. Os acordos internacionais que apoian este dereito inclúen a Declaración de Estocolmo de 1972, a Declaración de Río de 1992 e o Pacto Mundial polo Medio Ambiente de 2017.[1] Máis de 150 estados da ONU recoñeceron o dereito dalgunha forma a través de lexislación, litixios, dereito constitucional, dereito de tratados ou outra autoridade legal.[4] Dous tratados rexionais, a Carta Africana de Dereitos Humanos e dos Pobos e a Convención Americana sobre Dereitos Humanos, inclúen o dereito a un medio ambiente saudable.[9] Outros marcos de dereitos humanos, como a Convención sobre os Dereitos do Neno, refírense a cuestións ambientais na medida en que se relacionan co enfoque do marco, neste caso os dereitos do neno.

Os Relatores Especiais sobre Dereitos Humanos e Medio Ambiente John Knox (2012-2018) e David Boyd (2018-presente) fixeron recomendacións sobre como formalizar estes dereitos no dereito internacional.[10] Isto foi apoiado por varios comités a nivel da ONU e comunidades legais locais (por exemplo, a Asociación de Avogados da cidade de Nova York) en 2020.[11]

Notas editar

  1. 1,0 1,1 "The Case for a Right to a Healthy Environment" (en inglés). 2018-03-01. Consultado o 2021-02-10. 
  2. "The Time is Now for the UN to Formally Recognize the Right to a Healthy and Sustainable Environment" (en inglés). 2018-10-25. Consultado o 2021-02-10. 
  3. Knox, John H. (2020-10-13). "Constructing the Human Right to a Healthy Environment" (en inglés) 16 (1): 79–95. ISSN 1550-3585. doi:10.1146/annurev-lawsocsci-031720-074856. Arquivado dende o orixinal o 07 de abril de 2021. Consultado o 15 de abril de 2021. 
  4. 4,0 4,1 "OHCHR | Good practices on the right to a healthy environment". Consultado o 2021-02-10. 
  5. Halpern, Gator. "Rights to Nature vs Rights of Nature" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 17 de xaneiro de 2021. Consultado o 2021-02-10. 
  6. Boyle, Alan (2012-08-01). "Human Rights and the Environment: Where Next?" (en inglés) 23 (3): 613–642. ISSN 0938-5428. doi:10.1093/ejil/chs054. 
  7. "The Right to a Healthy Environment and Climate Change: Mismatch or Harmony?". 
  8. Varvastian, Sam (2019-04-10). "The Human Right to a Clean and Healthy Environment in Climate Change Litigation" (en inglés). Rochester, NY. 
  9. Shelton, Dinah (2002). Human Rights, Health & Environmental Protection: Linkages in Law & Practice. Health and Human Rights Working Paper Series No 1. World Health Organization. 
  10. "OHCHR | Right to a healthy and sustainable environment". Consultado o 2021-02-10. 
  11. "Human Right to a Healthy Environment: UN Formal Recognition" (en inglés). Consultado o 2021-02-10.