Cultura da olería do peite

A cultura cerámica do peite foi unha cultura europea do Neolítico, que existiu desde ao redor do 4200 a.C. ata o redor do 2000 a. C.. O nome deriva do tipo de decoración máis común na súa olería, que se asemella ás pegadas dun peite.

Distribución editar

A distribución dos artefactos atopados inclúe Finnmark (Noruega) no norte, o río Kalix (Suecia) e o Golfo de Botnia (Finlandia) no oeste, e o río Vístula (Polonia) no sur. Ata chegar ós Montes Urais.

Inclúe a cultura de Narva, en Estonia e a cultura Sperrings en Finlandia, entre outros. Crese que provén esencialmente da economía cazadores-recolectores, aínda que Narva amosa algunhas evidencias de agricultura.

Unha parte desta rexión foi posteriormente absorbida polo horizonte da Cultura da olería cordada.

Cerámica editar

Pente de cerámica.

Divídese nos seguintes períodos:

cedo (Ka I, c. 4200 a.C.-3300 a.C. aproximadamente)
típico (Ka II, c. 3300 a.C.-2700 a.C. ca)
tardío (Ka III, c. 2800 a.C.-2000 a.C. aproximadamente).

Non obstante, as datas de radiocarbono calibradas para algúns fragmentos de cerámica atopados no Istmo de Carelia dan datas entre 5600 a.C. e 2300 a.C.^[1]

Vivenda editar

Os asentamentos localizáronse na ribeira do mar ou na beira dos lagos, e a economía baseábase na caza, pesca e na recolección de plantas. En Finlandia, foi unha cultura marítima que se especializou na caza focas. A vivenda dominante é o teepee de 30 metros cadrados, onde poderían vivir unhas 15 persoas. Houbo tamén casas de madeira rectangulares, especialmente en Finlandia desde o 4000 a.C. As tumbas escavabanse dentro dos asentamentos e os mortos eran cubertos de ocre vermello.

Arte editar

A cultura caracterizouse pola presenza de pequenas figuras de arxila e cabezas de animais feitas de pedra. As cabezas de animais representan normalmente osos e alces e obtivéronse a partir de técnicas do mesolítico. Houbo tamén moitas pinturas rupestres.