Convención do Patrimonio da Humanidade
A Convención do Patrimonio da Humanidade (en inglés: World Heritage Convention), formalmente coñecida como Convención sobre a Protección do Patrimonio Cultural e Natural da Humanidade (en inglés: Convention Concerning the Protection of the World Cultural and Natural Heritage), é un tratado internacional asinado o 23 de novembro de 1972 para a creación dos Sitios Patrimonio da Humanidade, cos obxectivos primarios de conservación da natureza e a conservación de bens culturais. A convención, un documento de acordo internacional, é a guía de traballo do Comité do Patrimonio da Humanidade. Foi desenvolvido sobre un período de sete anos (1965–1972).
| Convención do Patrimonio da Humanidade | |
|---|---|
.jpg) | |
| Acrónimo | 世界遺産条約 |
| Tipo | Tratado internacional |
| Na rede | |
| http://whc.unesco.org/en/convention/ e https://whc.unesco.org/ | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
A convención define os sitios que poden ser considerados para a súa inscrición na Lista do Patrimonio da Humanidade, e ademais estabelece os deberes dos gobernos de cada país para identificar sitios potenciais e protexelos e preservalos. Os países asinantes comprométense a conservar os sitios Patrimonio da Humanidade situados no seu territorio e informar regularmente sobre o estado da súa conservación. A convención tamén estabelece como se debe utilizar e xestionar o Fondo do Patrimonio da Humanidade.[1]
A convención foi adoptada pola Conferencia Xeral da UNESCO o 16 de novembro de 1972, e foi asinada polo presidente da Conferencia Xeral da UNESCO, Toru Haguiwara, e polo director xeral da UNESCO, René Maheu, o 23 de novembro de 1972. Consérvase nos arquivos da UNESCO.[1]
Notas
editar- ↑ 1,0 1,1 Centre, UNESCO World Heritage (16 de novembro de 1972). "The World Heritage Convention". UNESCO World Heritage Centre. Consultado o 12 de outubro de 2022.