Kavafis
Konstantinos Petrou Kavafis (en grego Κωνσταντίνος Π. Καβάφης), nado en Alexandría o 29 de abril de 1863 e finado na mesma cidade o 29 de abril de 1933, foi un poeta grego que figura entre os autores máis relevantes do século XX. Traballou tamén como xornalista e funcionario.
  | |
| Nome orixinal | (el) Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 29 de abril de 1863 Alexandría, Exipto |
| Morte | 29 de abril de 1933 (70 anos) Alexandría, Exipto |
| Causa da morte | Morte natural (Cancro de larinxe ) |
| Datos persoais | |
| Residencia | Alexandría |
| País de nacionalidade | Imperio Otomán Exipto Grecia |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Liverpool |
| Ocupación | poeta |
| Lingua | Lingua inglesa, lingua grega, lingua francesa e lingua grega moderna |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Arquivos en | |
| Familia | |
| Pais | Petros Ioannēs (en)  e Q61747383 |
Sinatura  | |
       | |
Traxectoria editar
O seu pai era un importador e exportador acomodado. Ao morrer o pai en 1870, a familia trasladouse a Liverpool, aínda que retornaría a Alexandría en 1882. Por mor dos disturbios de 1885, a familia fuxiu a Constantinopla temporalmente. Kavafis permaneceu en Alexandría para o resto da vida, se ben visitou Grecia en tres ocasións (1901, 1903 e 1932) como para demostrar que era e se sentía grego: aprendera grego durante a adolescencia e esta foi a súa única lingua poética. Comezou traballando de xornalista, mais logo obtivo un posto no ministerio exipcio de Obras Públicas, onde permaneceu trinta anos.
Entre 1891 e 1904 publicou a súa poesía en panfletos que facía circular entre os amigos achegados e recibiu pouco recoñecemento durante a vida, se ben a isto contribuíu o seu modo de vida recluído. Os versos que compuxo durante a súa primeira época empregan unha lingua culta e depurada. Posteriormente virou cara ao demótico, a lingua grega falada, enriquecida con formas dialectais de Constantinopla e con vocábulos tirados da tradición clásica. Os poemas completos foron publicados en 1935 como Poemas de C.P. Kavafis (Ποιήματα, Piimata).
O mundo que Kavafis presenta é decadente, mais non o fai á moda da poesía europea da época, senón inspirándose no mundo pagán-cristián que esmorecía en Alexandría para mistificar ou sublimar as súas emocións persoais. Os seus poemas son retratos concisos mais íntimos de sociedades e personaxes, reais ou literarios. A homosexualidade e a saudade figuran entre os seus temas característicos: o amor homosexual, cantado ás veces con acentos violentamente sensuais ou con nostalxia e tristura, a imposibilidade de reter a beleza, a historia como terreo de enfrontamento entre o home e o destino, e a evocación mítica con tons de austeridade estoica.
Logo da morte de Kavafis, a súa reputación non deixou de medrar, e actualmente está considerado como un dos mellores poetas gregos modernos.
Traducións ao galego editar
Yolanda Vilarchao traduciu a súa poesía ao galego co título de Poemas canónicos que publicou en 2007 a Editorial Rinoceronte.[1]
A Editorial Aira publicou en 2022 "Poesía completa anotada", traducida por Miguel A. Areses Martín.[2]
Notas editar
- ↑ Ficha da obra en BiTraGa.
- ↑ Areses Martín, Miguel A. "Kavafis. Poesía completa anotada". bibliotraducion.uvigo.es. Consultado o 2023-05-12.
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
- Sitio completo sobre Kavafis Arquivado 06 de xuño de 2004 en Wayback Machine.
- Museo de Kavafis en Alexandría
| A Galicitas posúe citas sobre: Kavafis |