Liga de Delos
A Confederación de Delos ou Liga de Delos foi unha agrupación dos cidadáns atenienses cos habitantes das illas do mar Exeo e os gregos das costas de Asia Menor, as cidades-estado da antiga Grecia (que chegaron a ser máis de 200). A súa sede atopábase na illa de Delos.
| |||
| Localización | |||
|---|---|---|---|
| Datos históricos | |||
| Creación | 477 a. C.  | ||
| Disolución | 403 a. C. | ||
Estrutura editar
Esta organización foi unha confederación marítima, creada e controlada nun principio polo estadista ateniense Arístides (que redactou os estatutos e púxoa en marcha), no -477, ao finalizar as Guerras Médicas, co fin de poder defenderse de posibles e novos ataques por parte dos persas. Foi tamén unha consecuencia da perda da hexemonía por parte de Esparta, a quen sucedeu Atenas no mando das expedicións.
Os confederados tiñan a obrigación de proporcionar homes, navíos e diñeiro para as campañas de guerra. Pola súa banda, a cidade de Atenas comprometíase a organizar e dirixir devanditas campañas e a procurar que as demais cidades non fosen asaltadas nin invadidas polos persas. As decisións importantes tomábanse nas reunións dun consello no que había un representante de cada unha das cidades confederadas; este representante tiña dereito a voz.
Actuacións da Confederación editar
As forzas militares da Confederación conquistaron o mar Exeo e as súas costas ao mando do ateniense Cimón. Enfrontáronse e venceron á mariña persa e conquistaron bastantes terras que despois colonizaron, ademais de abrir rutas seguras por mar cara ao Ponto Euxino ou mar Negro.
Logo de obter estes éxitos contra os persas, Cimón pensou nunha expansión por Exipto, onde estaban sufrindo tamén unha invasión persa. Pero os confederados non viron con bos ollos esta incursión militar que só podía traer vantaxes a Atenas e que lles ía custar a eles boa parte do tesouro. Tanto a expedición como as campañas contra os persas en Exipto foron un fracaso, e finalmente Atenas tivo que negociar a paz. O negociador foi o estadista ateniense Calias, e o acordado que os persas deixasen libre o mar Exeo e as costas de Asia Menor mentres que Atenas debía renunciar á súa intervención na política de Exipto e Chipre (ver Paz de Calias). Deste xeito chegou ao seu fin a guerra entre os gregos e os persas.
Hexemonía de Atenas editar
Logo de todos estes acontecementos, Atenas elixiu a Pericles como novo xefe. Pericles comezou o seu goberno poñendo fin a unha política de conquistas. Fixo de Atenas a primeira e máis importante cidade grega e conseguiu unha total hexemonía sobre as demais cidades da Confederación de Delos, que se foron transformando de cidades aliadas en cidades subxugadas. Era o comezo dun imperio sometido a Atenas, que era quen dirixía a armada, a mariña e a diplomacia e que quixo ademais establecer nas cidades o seu propio réxime político. No -454 fíxose trasladar o tesouro da Confederación á cidade de Atenas. Todos estes feitos, unidos ao aumento de impostos requirido, fixeron que as cidades da Confederación se rebelasen e empezasen a sentirse inimigas de Atenas, que ademais impúxolles a súa moeda, o seu sistema de pesos e ata a forma de goberno.
Fin da Confederación editar
Continuaron, con todo, sendo dominadas por Atenas ata a derrota desta por Esparta no ano -404, como consecuencia da guerra do Peloponeso. A partir deste momento a Confederación disolveuse ata o ano -377, en que tivo un renacemento para protexerse neste caso do poder de Esparta. Con todo, Atenas xa era incapaz de impoñer a súa autoridade. A Confederación deixou de existir definitivamente no -338 cando Filipo II de Macedonia derrotou aos atenienses na batalla de Queronea.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Historia Universal Oriente y Grecia de Ch. Seignobos. Editorial Daniel Jorro, Madrid 1930
- Egypte Orient Grèce. Autor Maurice Meleau. Editorial Bordas 1963
- Quién es quién en la Antigua Grecia. John Hazel. Editorial Acento, 2002. ISBN 84-483-0655-4