Clotilde Bosch i Carbonell
Clotilde Bosch i Carbonell, nada en Barcelona en 1829 e finada no Pará (O Brasil) o 15 de abril de 1902,[1][2] foi unha pintora catalá do século XIX. Estivo casada co enxeñeiro Ildefons Cerdà e foi a nai da arpista Esmeralda Cervantes, nome artístico de Clotilde Cerdà i Bosch. Porén, segundo o historiador independente Fernando Alcolea Albero, a arpista non era filla de Cerdà, aínda que este a recoñeceu e lle deu o seu apelido.[3]
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1829  Barcelona, España |
| Morte | 1900 (70/71 anos) Pará, Brasil |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | pintora |
| Lingua | Lingua catalá e lingua castelá |
| Familia | |
| Cónxuxe | Ildefons Cerdà |
| Fillos | Esmeralda Cervantes |
| Irmáns | Josep Bosch i Carbonell (en)  |
Traxectoria editar
Era filla do indiano Josep Bosch i Mustich, quen fixo fortuna como industrial do algodón en Cuba. Ao seu regreso a Cataluña foi director do Ferrocarril de Barcelona a Mataró, banqueiro e membro da Reial Acadèmia Catalana de Belles Arts de Sant Jordi.[4]
Os irmáns da pintora, Josep e Rafael, foron deputados en Madrid en 1881 e 1886, respectivamente. Josep foi deputado por Tarragona, mentres que Rafael foino por Porto Rico.[5][6]
Casou o 20 de xuño de 1848, aos 19 anos, co enxeñeiro Ildefons Cerdà i Sunyer, autor da reforma do Eixample de Barcelona.[7] Tiveron catro fillas: Pepita (1849), Rosita (1850), Sol (1851) e Clotilde (1862), quen foi unha coñecida arpista.[8] Porén, o matrimonio entre Clotilde e Ildefons non funcionou ben. De feito, a súa filla Clotilde puido ser froito dunha relación adúltera da súa muller, polo que Cerdà excluíuna do testamento. En 1862 o matrimonio rompeuse tralo nacemento desta e en 1864 Clotilde marchou a Madrid.
Cerdà non estaba de acordo en que a pequena Clotilde recibise unha educación artística. A súa nai levouna a Roma, onde contou co apoio de pintores españois instalados, como Eduardo Rosales, Marià Fortuny, Lorenzo Vallés ou Alejo Vera.[3] Foi formada polo pintor napolitano Michele Cammarano, quen viviu en Roma entre 1865 e 1866. Durante a súa estadía en Italia pintou a obra "Llac Castelgandolfo" (ou "Llac Albano"), que presentou na Exposición Nacional de 1866.
Notas editar
- ↑ "ARCA - Arxiu de Revistes Catalanes Antigues". La Veu de Catalunya: diari catalá d'avisos, noticias y anuncis: Any 12, Ed. Vespre (1168): p. 1. 15 de abril de 1902.
- ↑ O segundo apelido figura nalgunhas fontes como "Calmell". Porén, empregouse "Carbonell", xa que é o que figura en Estapé 2001, p. 102, unha das primeiras biografías completas de Cerdà.
- ↑ 3,0 3,1 Alcolea Albero 2013.
- ↑ "Relació de càrrecs i d'acadèmics d'ençà de la seva fundació" (PDF). Reial Acadèmia Catalana de Belles Arts de Sant Jordi. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 30 de novembro de 2021. Consultado o 06 de xuño de 2022.
- ↑ Josep Bosch i Carbonell no buscador histórico do Congreso dos Deputados
- ↑ Rafael Bosch i Carbonell no buscador histórico do Congreso dos Deputados
- ↑ Estapé 2001, p. 102.
- ↑ Simón Palmer, María del Carmen (CSIC): Actas del IX Congreso de la Asociación Internacional de Hispanistas Instituto Cervantes, agosto de 1986