Clotario III
Clotario III, nado no ano 652, era o primoxénito dos tres fillos de Clodoveo II.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | c. 650 valor descoñecido |
| Morte | 673 (Gregoriano) (22/23 anos) valor descoñecido |
| Causa da morte | Peste |
| Lugar de sepultura | Basílica de Saint-Denis |
| Rei dos francos | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Reino franco |
| Actividade | |
| Ocupación | monarca |
| Outro | |
| Título | Rei dos francos (657–673) |
| Familia | Dinastía Merovinxia |
| Fillos | Clodoveo III |
| Pais | Clodoveo II e Batilde (pt)  |
| Irmáns | Teodorico III, Rei franco e Khilderico II |
 | |
Traxectoria editar
Foi rei de Neustria e de Borgoña desde o ano 657 ata a súa morte o ano 673 e rei dos francos baixo a tutela da súa nai Batilda e de Ebroin, mordomo de palacio.
Á morte do seu pai, no ano 657, convértese en gobernante dos tres reinos francos á idade de cinco anos, pero o poder real o exerce Ebroin. Este fai impoñer a súa autoridade, matando ao abade de Autun, Leger, que estaba apoiado por Pepin, mordomo de Austrasia.
Finalmente no 663, Clotario foi desposuído de Austrasia, conservando unicamente o goberno de Neustria e Borgoña, ata a súa morte no ano 673.
Casou con Amatilda, e morreu sen descendencia, pero durante algún tempo Ebroin creu que tiña un fillo, Clodoveo.