Chalana

pequena embarcación de fondo plano

A chalana é unha pequena embarcación, coa popa rectangular (en espello), a proa triangular e o fondo plano, sen quilla; ten capacidade para unha ou dúas persoas. Outra característica é a ausencia de temón. Adoita manexarse a remo, cos que se dirixe sen maior problema sempre que as condicións meteorolóxicas sexan boas (a falta de quilla fai que sexan pouco manobrables nun mar revolto).

Tres chalanas na Pobra do Caramiñal.

A función da chalana é, principalmente, a de servir de embarcación auxiliar para acceder ó peirao desde o barco de pesca, ou a este desde o peirao. Permite o transporte da pesca, dos aparellos e dos propios mariñeiros nun e noutro sentido. Este recurso é necesario especialmente cando o calado do porto non permite achegarse directamente ós barcos de maior tamaño ou cando este debe permanecer, pola razón que sexa, a certa distancia do molle.

Pero tamén serven para auxiliar nas propias operacións de pesca, sobre todo no caso do cerco real. O barco de pesca transporta a chalana sobre a cuberta ata o punto onde se atopa o peixe. Localizado este, o barco queda ó pairo e arríase a chalana cun ou dous mariñeiros, suxeitando un dos extremos da rede. Agora, o barco comeza a estender o cerco mentres avanza en círculo ata volver a coincidir coa chalana, momento no que se pecha a rede se se iza a bordo. Como partir dese momento a chalana xa non é precisa para a pesca, ízase de novo a bordo.

Noutras ocasións, os mariñeiros utilizan a chalana para determinadas actividades pesqueiras, como a pesca con liña, con espello ou a recollida de nasas (se son poucas, claro), ou ben cando se pesca sobre fondos areosos e pouco profundos.

Excepcionalmente, cando se dedican a mover carga entre barco e porto, poden contar con motor.

Adoitan ser nomeadas co mesmo nome có barco ó que auxilian.

Constantino García[1] recolle en Ares, Sada, Razo, Laxe, O Grove e Marín esta denominación para designar un tipo de embarcación similar pero coa proa e a popa chatas, cortadas verticalmente, que noutras localidades costeiras se denomina gamela.

Galería de imaxes editar

Notas editar

  1. Glosario de voces galegas de hoxe. Anexo 27 de Verba. Anuario Galego de Filoloxía. Secretariado de Publicacións da Universidade, Xunta de Galicia, Santiago de Compostela 1985.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

Outros artigos editar