Celestino Fernández de la Vega

escritor galego

Celestino Fernández de la Vega Pardo, nado en Friol o 23 de setembro de 1914 e finado no Río Miño, en Lugo, en marzo de 1986, foi un escritor galego, filósofo e ensaísta. É coñecido sobre todo polo seu tratado sobre o humor titulado O segredo do humor, de 1963.

Modelo:BiografíaCelestino Fernández de la Vega

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento23 de setembro de 1914 Editar o valor en Wikidata
Friol, España Editar o valor en Wikidata
Morte1986 Editar o valor en Wikidata (71/72 anos)
Lugo, España Editar o valor en Wikidata
Causa da mortesuicidio, afogamento Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Santiago de Compostela Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritor, funcionario Editar o valor en Wikidata
Membro de
Xénero artísticoensaio
Familia
CónxuxeMaría Luisa Maceda Méndez Editar o valor en Wikidata
Fillostres (Celestino, Luís e Alberto) Editar o valor en Wikidata
PaiHiginio Fernández de la Vega Pasarín Editar o valor en Wikidata
Sinatura Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteDiccionario enciclopédico galego universal
Dicionario biográfico de Galicia
Diciopedia do século 21 Editar o valor en Wikidata
BNE: XX924123 AELG: 411 BUSC: fernandez-de-la-vega-celestino-1914-1986 Dialnet: 1654419

Traxectoria

editar

Foi o sexto de oito fillos do notario Higinio Fernández de la Vega Pasarín, de Castroverde, e Ánxela Pardo Saavedra, de Friol. Con once anos de idade abandonou a súa vila natal para mudarse a Lugo coas súas irmás mais vellas e estudar o bacharelato.[1] En 1930, para compracer os desexos do seu pai, comezou a carreira de dereito na Universidade de Santiago de Compostela e despois de catro anos foi rematala a Madrid. Alí coñeceu a Pío Baroja. Pouco despois de realizar os últimos exames foi mobilizado e combateu no bando nacional durante a Guerra civil española, pasando por Estremadura, Teruel e Asturias.[2]

Rematado o conflito, comezou a preparar as oposicións a técnico da Administración, que gañou en 1940, e foi destinado ao Goberno Civil de Lugo. Alí foi asiduo de varios parladoiros con Luís Pimentel, Ánxel Fole, Antonio Figueroa, Luciano Penedo e Ramón Piñeiro. Foi un dos socios fundadores da Editorial Galaxia e colaborou en publicacións como El Progreso, La Noche, Grial ou Galicia Emigrante.

Fernández de la Vega tratou de pór en valor o que entendía como características fundamentais do ser galego: a saudade, o sentimento da paisaxe e o humorismo. Importantes obras súas que tratan estes temas son "Abrente e solpor da paisaxe" de 1958[3] e mais O segredo do humor.[4] Foi autor de numerosos artigos xornalísticos. Formou parte da comisión do patrimonio histórico-monumental de Lugo e foi o encargado de escribir sobre Lugo na Gran Enciclopedia Galega.[5]

 
O segredo do humor  foi incluído na Biblioteca Galega 120.

O humor, segundo a concepción do autor estaba entre medias do lado serio do cómico e o ridículo do serio. Para Fernández de la Vega o humorista máis relevante das literaturas hispánicas do século XX foi o nacionalista Alfonso Daniel Rodríguez Castelao.[6]

Foi nomeado Membro de honra da Asociación de Escritores en Lingua Galega.[cando?]

No ano 1980 sufriu un infarto e entrou nun estado de forte aprehensión.[7] Tras desaparecer do seu domicilio o 25 de marzo de 1986, o seu corpo foi achado no río Miño o día 15 de abril.[8]

Ensaio

editar
 
El enigma de Santa Eulalia de Boveda, 1970.
  • Ensaios a proba do tempo, 2009, Galaxia.[10] Inclúe:
  • (1951) "Cultura y comunicación", en Presencia de Galicia. Colección "Grial" 1. Galaxia.
  • (1951) "Perfil gallego de Valle-Inclán", en Seara Nova (Lisboa)
  • (1952) "Campanas de Bastabales", en 7 ensayos sobre Rosalía» (Galaxia)
  • (1958) "Abrente e solpor da paisaxe", en Homaxe a Otero Pedrayo no seu LXX aniversario do seu nacemento (Galaxia)
  • (1959) "Vida e poesía de Luís Pimentel" en Sombra do aire na herba (Galaxia)
  • (1956) "Introdución a Da esencia da verdade" en Da esencia da verdade (Galaxia)
  • (1963) "Braque, pintor de lo nunca visto", en Grial n.º 2.
  • (1967) "Sobre la persona y la obra de García-Sabell", en Grial n.º 15.
  • (1969) "Presencia de Rof Carballo" en El Progreso.
  • (1988) "Heidegger e Nietzsche" en Luzes de Galiza n.º 12, pp. 35-38.

Traducións

editar
Do alemán ao galego [11]
Do galego ao castelán
  • Dos ensayos sobre la saudade, de Ramón Piñeiro, Buenos Aires: Ed. Alén-Mar, 1961.
Do alemán ao castelán

Traduciu, do alemán ao castelán, manuais de dereito administrativo que lle foron encargados polo Estado español.[13][5]

  • De Otto Nass, Reforma administrativa y ciencia de la administración, Madrid: Estudios Administrativos, 1964.
  • De P. Neumann, La administración reguladora de la economía, Madrid: Estudios Administrativos, 1964.
  • De E. Forsthoff, Sociedad industrial y Administración Pública, Madrid: Estudios Administrativos, 1967.
  • De E. R. Hubber, Administración autónoma de la Economía, Madrid: Estudios Administrativos, 1967.
  • De K. Behlert, Principios de organización, Madrid: Estudios Administrativos, 1967.
  1. Arias Gómez 2017, p. 3.
  2. López Vázquez 2007, p. 29.
  3. "Abrente e solpor da paisaxe", en VVAA (1958). Homenaxe a Ramón Otero Pedrayo. Vigo, Editorial Galaxia, pp. 103-128.
  4. Vilavedra, Dolores, ed. (2000). Diccionario da literatura galega. Obras III. Galaxia. pp. 429–431. ISBN 84-8288-365-8. 
  5. 5,0 5,1 Arias Gómez 2017, p. 6.
  6. "Celestino Fernández de la Vega" na Biblioteca Virtual Galega.
  7. Arias Gómez 2017, p. 7.
  8. "Celestino Fernández de la Vega, escritor". El País (en castelán). 17 de abril de 1986. .
  9. Publicada traducida ao castelán, en Buenos Aires, en 1967.
  10. Fernández de la Vega, C. (2009). Ensaios a proba do tempo. Galaxia. ISBN 978-84-9865-188-1. 
  11. Celestino Fernández de la Vega na Biblioteca da Tradución Galega.
  12. Da esencia da verdade en Google Books.
  13. López Vázquez 2007, p. 142.

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar