Canuto o Grande
Canuto o Grande (en inglés: Cnut the Great,[1] en nórdico antigo: Knútr inn ríki), nado no ano 995 e finado en Shaftesbury no 1035 foi o rei viquingo dos reinos de Dinamarca (como a Canuto II, 1018-1035), Inglaterra (Canuto I, 1017-1035) e Noruega (1029-1035).[2] Os seus éxitos como estadista e militar convertérono nunha das figuras máis destacadas do seu tempo até o punto que algúns historiadores chamárono o Emperador do Norte.[3]
| Canuto o Grande | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 994 |
| Lugar de nacemento | Dinamarca |
| Falecemento | 12 de novembro de 1035 |
| Lugar de falecemento | Shaftesbury |
| Soterrado | catedral de Winchester |
| Nacionalidade | Dinamarca e Império do Mar do Norte |
| Relixión | cristianismo |
| Ocupación | monarca e escritor |
| Pai | Svend I da Dinamarca |
| Nai | Gunhilda |
| Cónxuxe | Elgiva de Northampton e Ema da Normandia |
| Fillos | Svein Knutsson, Haroldo I de Inglaterra, Canuto II de Inglaterra, Gunhilda da Dinamarca e unknown daughter (?) |
| Irmáns | Gyda Svendsdatter, Estrid Svendsdatter, Haroldo II da Dinamarca e Olavo da Suécia |
| Na rede | |
   | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Traxectoria editar
Foi proclamado rei en Londres, facéndose soberano de Inglaterra, contra a que seu pai Sven dirixira unha expedición nas súas guerras contra os anglosaxóns. Casado con Enma, a viúva do monarca anglosaxón Etelredo II, por influencia desta convértese ao cristianismo e reedifica igrexas e mosteiros destruídos polos viquingos. Eríxese tamén en defensor dos desvalidos. Repartiu terras entre o seu séquito e establece novos ducados.
Trala morte do seu irmán Harold, foi proclamado rei de Dinamarca. No ano 1027 viaxou a Roma para asistir á coroación do Emperador Conrado II. Alí chegou a un acordo co Papa Bieito VIII, quen lle garantiu a seguridade dos peregrinos e lle concedeu unha diminución dos gravames sobre a xerarquía eclesiástica anglosaxoa.
En 1028 conquistou Noruega e dominou boa parte de Suecia, sendo coñecido como defensor de Irlanda.
Notas editar
- ↑ Bolton, The Empire of Cnut the Great: Conquest and the Consolidation of Power in Northern Europe in the Early Eleventh Century (Leiden, 2009)
- ↑ Enciclopèdia Catalana: Canut II de Dinamarca (I d'Anglaterra) Arquivado 18 de outubro de 2019 en Wayback Machine. (acceso o 6-3-09).
- ↑ Trow, Cnut, páx. 0-260