Maurice Blanchot

Maurice Blanchot, nado en Quain, preto de Devrouze (Saona e Loira) o 22 de setembro de 1907 e finado en Le Mesnil-Saint-Denis (Yvelines) o 20 de febreiro de 2003, foi un escritor, crítico literario e intelectual francés.

Maurice Blanchot

Biografía
Nacemento	22 de setembro de 1907 Francia
Morte	20 de febreiro de 2003 (95 anos) París, Francia
Lugar de sepultura	Le Mesnil-Saint-Denis
Redactor xefe Journal des débats (pt)
1942 – setembro de 1944
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Educación	University of Strasbourg (en)
Actividade
Campo de traballo	Teoría da literatura, crítica literaria, filosofía e actividade literaria
Ocupación	filósofo , crítico literario , xornalista , escritor , teórico literario
Membro de	La jeune France (en) (1940–1942) comité de lecture des éditions Gallimard (en) Accademia Nazionale dei Lincei
Lingua	Lingua francesa
Familia
Parella	Denis

Traxectoria

Estudou filosofía na Universidade de Estrasburgo onde coñeceu a Emmanuel Levinas. Foi amigo de Bataille, e máis tarde de Michel Foucault e Derrida (que lle dedicou un gran libro e varios textos famosos). Escribiron, tamén, sobre el, Jean-Paul Sartre e Roland Barthes.

Mantivo na súa xuventude posicións conservadoras, quizais pola súa orixe familiar, mais Blanchot cambiou radicalmente de posición xa antes da segunda guerra mundial.

Colaborou en moitas revistas como crítico agudo e de enorme claridade, xa dende 1941; un terzo das recensións que escribiu ata 1944 foron recolleitas en Falsos pasos. Logo da súa morte, cerca dos cen anos, as restantes foron recuperadas en Chroniques littéraires (2007), groso volume do cal só media ducia de mostras viran a luz en congresos, entre 1999 e 2003. A súa lectura supón un modo inmediato de entrar no seu mundo expresivo.

Os seus relatos literarios son abstractos e evasivos: Thomas l'Obscur (1941), L'Arrêt de mort (1948), Aminadab, (1942) e Le Très-Haut (1949); nalgún deles, como no terceiro, transparentase o eco de Kafka. Tardiamente, en 1981, reuniu todos os escritos dispersos sobre o escritor checo: De Kafka a Kafka, pois, como dixo, "o que Kafka nos da, don que non recibimos, é unha sorte de combate da literatura pola literatura, combate cuxa finalidade se nos escapa e que ao mesmo tempo é tan familiar coma estraño".

Blanchot recluíuse radicalmente ata a súa morte, pero escribiu sobre maio do 68 e sobre os acontecementos da Francia contemporánea con paixón e equilibrio, logrando a admiración e a amizade dos mellores escritores e ensaístas da segunda metade do século XX. En Les Intellectuels en question, ao final da súa vida, fixo un balance de moitos acontecementos da súa centuria, e destacou a ambigua e difícil posición dos intelectuais.

Os libros de Blanchot divídense en tres xéneros: obra crítica, obra de ficción e escritura fragmentaria, esta última formada só por dúas obras maiores: Le pas au-delà, aparecido en 1973, e L'ecriture du désastre, en 1980.

A obra crítica comprende Faux pas, La part du feu, L'espace littéraire, Le livre à venir, L'entretien infini, L'amitié.

Na obra de ficción cabe distinguir dúas épocas, a das grandes novelas e, a continuación, a dos 'relatos'. Esta última distinción, entre novelas e relatos, non é soamente retórica, pois para Blanchot é fundamental, polo seu propio achegamento ao material literario; de feito, o segundo toca máis a súa experiencia vital no pasado remoto como escritor.

Obras

Narrativa

• Thomas l'Obscur, 1941.
• L'Arrêt de mort, 1948.
• Aminadab, 1942.
• Le Très-Haut, 1949.
• La folie du jour, 1973.
• Le Pas au-delà, 1973.
• L'Instant de ma mort, 1994.

Crítica e teoría

• Faux pas, 1943.
• La Part du feu, 1949.
• Lautréamont et Sade, 1949.
• L'Espace littéraire, 1955.
• Le Livre à venir, 1959.
• Le dernier homme.
• L'Amitié.
• L'Entretien infini, 1969.
• L'Écriture du désastre, 1980.
• De Kafka a Kafka, 1981.
• La Communauté inavouable, 1983.
• Michel Foucault tel que je l'imagine, 1986.
• Les Intellectuels en question, 1996.
• Une voix venue d'ailleurs, 2002
• Chroniques littéraires, du 'Journal des Débats', 1941-1944, Gallimard, 2007.

Véxase tamén

Bibliografía

• Critique n°229, 1966 (especial, con textos de J. Starobinski, G. Poulet, E. Levinas, P. de Man, M. Foucault, R. Char).
• Françoise COLLIN, Maurice Blanchot et la question de l'écriture, Gallimard, 1971.
• Emmanuel LEVINAS, Sobre Maurice Blanchot, Trotta, 2000.
• Michael HOLLAND (ed.), The Blanchot Reader, Blackwell, 1995
• Christophe BIDENT, Maurice Blanchot, partenaire invisible, Champ Vallon, 1998
• Jacques DERRIDA, Parages, Galilée, 1986.
• Jacques DERRIDA, Demeure. Maurice Blanchot, Galilée, 1994.
• Leslie HILL, Blanchot: Extreme Contemporary, Routledge, 1997.
• Marlène ZARADER, L'être et le neutre, à partir de Maurice Blanchot, Verdier, 2000.
• Anne-Lise SCHULTE-NORDHOLT, M. Blanchot, l'écriture comme expérience du dehors, Droz, 1995.
• Manola ANTONIOLI , M. Blanchot Fiction et théorie, Kimé, 1999.
• Christophe BIDENT, ed., Maurice Blanchot, récits littéraires, Farrago, 2003
• Eric HOPPENOT , dir., L'épreuve du temps chez Maurice Blanchot, Complicités, 2006.
• Daniel WILHEM, Intrigues littéraires, Lignes/Manifeste, 2005.
• Ginette MICHAUD, Tenir au secret (Derrida, Blanchot), Galilée, 2006.
• Élie AYACHE, L'écriture Postérieure, Complicités, 2006.
• Manuel ARRANZ, "Blanchot, la literatura y la muerte", en Los intelectuales en cuestión, Tecnos, 2003.

Ligazóns externas

• Site Maurice Blanchot et ses contemporains
• Escrito de Blanchot sobre Nietzsche (en castelán)
• Escrito de Derrida sobre Blanchot (en castelán)
• Letras Libres - "La amistad, de Maurice Blanchot" por Christopher Domínguez Michael (en castelán)
• Tese de Licenciatura de José Luis Trullo sobre Maurice Blanchot (en castelán)
• Libro/Ensaio sobre a obra de Maurice Blanchot escrito por Sergio Cueto, Rosario, Argentina Arquivado 18 de marzo de 2015 en Wayback Machine. (en castelán)