Biblia Satánica
As referencias deste artigo non teñen un formato correcto. Podes colaborar editándoas como se indica nesta páxina. Pode axudar a mellorar este artigo e outros en condicións semellantes. |
A Biblia satánica é unha obra filosófica de Anton LaVey, fundador da Igrexa de Satán e o expoñente máis popular do satanismo contemporáneo. É un traballo que contén os fundamentos ideolóxicos, ensaios e rituais máxicos no que constrúe a fundación da Igrexa de Satán.
| A Biblia satánica. | |
|---|---|
| Autor/a | Anton Szandor LaVey |
| Orixe |  Estados Unidos |
| Lingua | inglés |
| Xénero(s) | Filosofía |
| Editorial | Herper Collins publisher. |
| Data de pub. | 1969 |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Aínda que a súa imaxe na cultura popular é a dunha terrible seita de asasinos a Biblia satánica prohibe os sacrificios, tanto humanos coma de animais.[1]
Publicouse no ano 1969, orixinalmente escrita en inglés e máis tarde traducida a varios idiomas, incluíndo o galego en 2016.[2] Neste traballo, Anton LaVey exprésase sobre a filosofía satanista contemporánea, deseña os seus fundamentos, principalmente o existencialismo de Friedrich Nietzsche e moitas veces fai citas mencionadas na Biblia satânica, incluíndo parte aforismos nietszchenianos sacados dos libros Aurora, A gaia ciencia e Máis alá de Deus e o Demo. As influencias de LaVey tamén teñen a súa orixe nos escritos ocultistas, incluso certas ideas de Aleister Crowley. A Biblia satânica está composta de catro libros: O Libro de Satanás , O Libro de Lucifer , O Libro de Belial e O Libro de Leviathan . O Libro de Satanás reta aos Dez Mandamentos e a Regra de Ouro, a cambio promove o Epicureísmo . O Libro de Lucifer ten a maior parte da filosofía en a Biblia satânica, con doce capítulos discutindo temas como a indulxencia, amor, odio, e sexo. LaVey tamén usa o libro para disipar rumores en torno á relixión. En O Libro de Belial , LaVey detalles rituais e maxia. O autor discute a mentalidade necesaria para concentrarse na realización dun ritual, e ofrece instrucións para tres rituais. Aqueles para o sexo, a compaixón, ou destrución. O Libro de Leviathan ' 'ofrece catro invocacións para Satanás, a luxuria, a compaixón e a destrución . Tamén cataloga as dezanove Chaves de Enoch (adaptado de John Dee) .
Houbo moitas reaccións contrarias a este libro, xa que era un ataque á relixión cristiá, mentres que outros o cualificaron dun simple plaxio de varias obras doutros autores[3]. O libro segue a ser tema de debate en igrexas evanxélicas e outros movementos relixiosos populistas que promoven unha visión deísta do satanismo esquecéndose que o satanismo de LaVey é ateo e rabiosamente materialista e individualista.
O libro editar
No limiar, Anton LaVey escribe un discurso simbólico contra as tradicións relixiosas e invita os seus seguidores a rebelarse contra o "Camiño da Man Dereita" e rebelarse contra o cristianismo e as relixións tradicionais e por iso chama a súa igrexa "A Igrexa de Satán". LaVey menciona nove declaracións satánicas (aspectos que, segundo LaVey, explican mellor o simbolismo de Satanás so unha definición verdadeiramente Satánica), que serán tomados en consideración para a plena comprensión.
- Satán representa indulxencia en vez de abstinencia
- Satán representa existencia vital, no canto de soños espirituais
- Satán representa sabedoría pura no canto de auto-ilusión hipócrita
- Satán representa bondade para quen a merece, en vez de amor desperdiciado con ingratos
- Satán representa vinganza no canto de virar a outra cara
- Satán representa responsabilidade para o responsable, en vez de vampiros psíquicos
- Satán representa o home coma outro animal, algunhas veces mellor, máis frecuentemente peor que os que camiñan a catro patas, que, polo seu "desenvolvemento intelectual divino", converteuse no animal máis cruel de todos
- Satán representa todo denominados pecados, pois todos levan á gratificación física, mental ou emocional
- Satanás foi o mellor amigo que a igrexa xa tivo, e que mantivo nos negocios de todo este tempo.
Ao longo do libro explica que as relixións tradicionais están a morrer, sobre todo debate que o catolicismo ten tantas ambicións postas no ser humano que ao final é imposible cumprir os seus mandamentos, mentres que o satanismo acepta ao humano tal e como é, nun acto de amor total xa que esta filosofía non pretende que mudes de forma de ser[4]. Ao longo dos dous últimos libros desta biblia atopamos os rituais de invocación a Lucifer así como conxuros máxicos para a maxia negra e a realización de rituais máxicos que entronizan o individualismo. A pesar de todo isto o satanismo de Lavey prohibe expresamente os sacrificios humanos dos que tanto falan os seus inimigos e a cultura popular[5].
Notas editar
- ↑ "F.A.Q. Fundamental Beliefs". Church of Satan (en inglés). Consultado o 2019-02-28.
- ↑ :http//www.lavozdegalicia.es/noticia/vigo/2016/03/18/la-igrexaa-satanica-de-galicia-publica-su-biblia/0003_201603V18C6661.htm
- ↑ D. Enoch Kraemer von Krupp"Überlischstercs von kampf individualismus ein XX" ed Der Spiegel Doch,1998
- ↑ Beatriz Manjón "Anuario Brigantino. O satanismo en Galicia" ed Toxosoutos n69 2007
- ↑ Frankfurter, D. (2001). «Ritual as Accusation and Atrocity: Satanic Ritual Abuse, Gnostic Libertinism, and Primal Murders». History of Religions 40 (4): 352-380. doi:10.1086/463648. JSTOR 3176371.