Bernardino Rivadavia

Bernardino de la Trinidad González de Rivadavia, nado en Buenos Aires o 20 de maio de 1780 e finado en Cádiz o 2 de setembro de 1845, foi un político da Arxentina, o primeiro presidente do seu país.

Bernardino Rivadavia
Nacemento	20 de maio de 1780
	Buenos Aires
Falecemento	2 de setembro de 1845
	Cádiz
Nacionalidade	Arxentina
Alma máter	Colegio Nacional de Buenos Aires
Ocupación	político e diplomático
Pai	Benito Rivadavia
Cónxuxe	Juana del Pino
[ editar datos en Wikidata ]

Orixe

Era fillo de Benito Bernardino González de Rivadavia, avogado e comerciante en Buenos Aires e natural de Monforte de Lemos. A súa nai, María Josefa de Jesús Rivadavia Rivadeneira, nada en Buenos Aires o 13 de xaneiro de 1755, era filla de José Antonio Rivadavia Díaz, tamén de Monforte, e de María Feliciana Rivadeneira Domínguez, filla a súa vez de Antonio Rivadeneira Pérez de Novoa, natural de Camariñas, e de María Domínguez Basurto, cuxo pai nacera en Cádiz.

Traxectoria

Durante as invasións inglesas de 1806 participou como tenente no Terzo de Gallegos. Entre 1811 e 1826 ocupou diferentes cargos como o de Secretario da Xunta ou cabeza do triunvirato liderando o movemento independentista de España (mais sendo acusado nas divisións internas dos Terzos de "españolista"), organizando a milicia, eliminando os organismos censores da prensa e cesando o tráfico de escravos, estando en máis dunha ocasión exiliado. Exerceu diferentes misións diplomáticas en Europa e en 1826 foi electo o primeiro presidente da Arxentina.

Goberno

Durante o seu goberno creáronse diversos museos locais e o Museo Argentino de Ciencias Naturales, a Biblioteca Nacional e a Universidade seguindo o novo lema nacional de “paz, organización e progreso”. O seu goberno enfrontou diversos problemas, basicamente referentes á guerra contra o Brasil, na disputa polo provincia Cisplatina, actual Uruguai.

Destacou a súa reforma eclesiástica, a expansión de fronteiras e a lei de enfiteusis, que intentou promover a colonización, así como o debate sobre o usuario contrato de débeda pública coa banca británica Baring. Como unionista capitalizou a cidade de Buenos Aires e dividiu a provincia en tres parcelas, arrebatando as rendas do porto á clase dominante da provincia bonaerense, os Terrero, os Rosas e os Anchorena, o que desatou a inimizade pública cos federalistas . Culminando estas co levantamento do xeneral Lavalle que derroca ao gobernador federal de Buenos Aires en 1828. Un ano antes, en 1827, Rivadavia renuncia ao goberno e exíliase en Europa.