Bernaldo
Bernaldo[1][2] é un nome propio masculino galego. A súa orixe é o xermánico *bera(n) ‘oso’, *baira ‘xabarín’ ou beran ‘traer, levar’. A segunda parte é hardus ‘forte, duro’.[2] En galego tamén ten as variantes Bernal ou Bernardo.[2]
En xaneiro de 2023 non había persoas rexistradas coa variante Bernaldo, mais si como Bernal, con 16 persoas rexistradas e unha media de idade de 25,8 anos.[3] A variante Bernardo contaba con 946 persoas con ese nome e unha media de idade de 58,4 anos.[4]
Historia do seu uso
editarO nome chegou ao galego polos francos, e ten presenza nos textos galegos no século XI.[2] Persoas ilustres que teñen este nome foron Bernaldo de Claraval (1090-1153) frade borgoñón considerado o segundo fundador da orde do Císter, e Bernal de Bonaval, un segrel compostelán do século XIII.
Hipocorísticos
editarO nome ten os seguintes hipocorísticos en galego: Nardo, Narducho, Nucho, Naro.[2]
Notas
editar- ↑ Xunta de Galicia (ed.). "Ímoslle chamar..." (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 04 de marzo de 2018. Consultado o 13 de xuño de 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Boullón Agrelo, A. I. (coord.) (2022). "Bernaldo". Guía de nomes galegos. A Coruña: Real Academia Galega.
<https://academia.gal/nomes>. - ↑ Nome Bernal na Web do Instituto Galego de Estatística
- ↑ Nome Bernardo na Web do Instituto Galego de Estatística