Berenguer de Cruïlles
Berenguer de Cruïlles, nado en Peratallada en 1310 e finado en Barcelona no verán de 1362, foi bispo de Xirona (1349–1362) e o primeiro presidente da Generalitat de Cataluña (1359–1362), nomeado polas Cortes de Cervera.[1]
 | |||||||||||||||||||||||
| Biografía | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nacemento | c. 1310  Peratallada | ||||||||||||||||||||||
| Morte | 26 de xullo de 1362 (51/52 anos) Barcelona | ||||||||||||||||||||||
| Cargos | |||||||||||||||||||||||
 1º Presidente da Generalitat de Cataluña | |||||||||||||||||||||||
| Período | 1359-1362 | ||||||||||||||||||||||
| Sucesor | Romeu Sescomes | ||||||||||||||||||||||
| 52º Bispo de Xirona | |||||||||||||||||||||||
| Período | 22 de marzo de 1349 - 26 de xullo de 1362 | ||||||||||||||||||||||
| Antecesor | Arnau de Mont-rodon | ||||||||||||||||||||||
| Sucesor | Ènnec de Vallterra | ||||||||||||||||||||||
| Datos persoais | |||||||||||||||||||||||
| País de nacionalidade | Coroa de Aragón | ||||||||||||||||||||||
| Relixión | Catolicismo | ||||||||||||||||||||||
| Actividade | |||||||||||||||||||||||
| Campo de traballo | Abade | ||||||||||||||||||||||
| Lugar de traballo | Barcelona | ||||||||||||||||||||||
| Ocupación | Bispo | ||||||||||||||||||||||
| Lingua | Lingua catalá | ||||||||||||||||||||||
| Consagración | 22 de marzo de 1349, Antonio de Alexandria (pt)  | ||||||||||||||||||||||
| Familia | |||||||||||||||||||||||
| Pais | Bernat de Cruïlles i de Peratallada (en) e Gueraua de Cabrera (en) | ||||||||||||||||||||||
| Irmáns | Jofre Gilabert de Cruilles (en) , Q106874274 , Q110400893 e Q110400965 | ||||||||||||||||||||||
| Páxina web | Ficha en catholic-hierarchy.org | ||||||||||||||||||||||
Lista
| |||||||||||||||||||||||
Traxectoria editar
Os historiadores consideran probable que Berenguer de Cruïlles tivese as súas orixes familiares en Cruïlles, que o seu pai fose Bernat de Cruïlles i de Peratallada e a súa nai Gueraua de Cabrera, malia a ausencia de probas documentais. Rematando a súa carreira eclesiástica, sucedeu a Arnau de Mont-rodon como bispo de Xirona. Enérxico, defensor da Inquisición e preocupado pola herexía, foi bispo nun período marcado polas guerras constantes e os efectos da peste negra, que supuxo a morte dun terzo da poboación.
Foi escollido primeiro representante do brazo eclesiástico do que daquela se chamaba Deputación do Xeneral de Cataluña e máis adiante pasaría a chamarse Generalitat de Cataluña. Dende a presidencia desta institución velou polo cumprimento do acordo que a Corte de Cervera asinara co monarca Pedro IV de Aragón por axudalo na guerra dos dous Pedros (1356–1369), e que comportaba a substitución dos impostos arbitrarios anteriores a un único imposto legal e estable.[2] Bo diplomático, consérvanse moitas das súas cartas e sábese das súas súas accións decididas contra a corrupción da época, actuando con dureza diante de casos concretos, establecendo o cobro dos subsidios a través dun síndico local ou impulsando a redacción do Llibre verd dels feus.
| Predecesor: Primeiro no cargo |
Presidente da Generalitat de Cataluña 1359-1362 |
Sucesor: Romeu Sescomes |
Notas editar
- ↑ Solé i Sabaté 2003.
- ↑ Gordo-Guarinos 2000, p. 92.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Gordo-Guarinos, Francesc (2000). De Berenguer de Cruïlles a Jordi Pujol: els 125 presidents de la Generalitat de Catalunya. Lleida: Pagès Editors. ISBN 84-7935-703-7.