Ares (deus)

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Ares (homónimos).

Na mitoloxía grega, Ares (en grego Ἂρης, "home", "conflito") era o deus da guerra, fillo de Zeus e Hera e un dos deuses olímpicos. Os romanos chamábano Marte.

Ares
Pai	Zeus
Nai	Hera
Fillos	Anteros, Deimos, Eros, Fobos, Harmonía, Himeros, Flégias, Antíopa, Adrestia, Lycaon, Hipólita, Pentesileia, Lampedo, Melanipe, Melanippus, Oxylus, Evenus, Ares Enyalius, Aeropus, Alcipe, Meleagro, Sithon, Diomedes de Tracia, Ascálafo, Iálmeno, Partenopeu, Mygdon of Thrace, Edonus, Biston, sen etiquetar, Téstio, Pylus, Molus, Thrax, Lycus, Ixión (mitoloxía), Dryas of Calydon, Alcon, Enomau, Cicno (fillo de Ares), Tereu, Thrassa, Tmolo, Odomas, Aela, sen etiquetar, sen etiquetar, sen etiquetar, Euritión (pastor), Calydon e Alcimus
Irmáns	Manes e Eris
[ editar datos en Wikidata ]

Cando Halirrotio violou a Alcipe, filla de Ares e Agraulo, Ares matouno, polo que foi levado a xuízo: o primeiro xuízo por asasinato da historia. Foi absolto. Entre os seus compañeiros estaban a súa irmá Eris, os seus fillos Fobos e Deimos e Enio. A Ares acompañábao un séquito que incluía a Dor, o Pánico, a Fame e o Esquecemento. A pesar de ser inmortal, era moi sensíbel á dor e acudía correndo onda o seu pai, Zeus, cada vez que era ferido. Foi adorado principalmente en Tracia.

Ares deu a Hipólita o cinto que logo lle arrebataría Heracles.

Unha noite, mentres mantiña relacións sexuais con Afrodita (que era esposa de Hefestos), Ares puxo a un mozo chamado Alectrión á súa porta para que os gardase. Pero este quedou durmido e Helios, o sol, sorprendeu á parella. Ares transformou a Alectrión nun galo, que dende entón anuncia a chegada do sol pola mañá.

Durante a Guerra de Troia, Diomedes loitou con Heitor e viu a Ares loitando no bando troiano. Diomedes pediu ós seus soldados que se retirasen lentamente. Hera, nai de Ares, viu a interferencia deste e pediu permiso a Zeus, para apartar a Ares do campo de batalla. Hera animou a Diomedes a atacar a Ares e este lanzou a súa lanza contra o deus. Atenea guiou a lanza ata o corpo de Ares, que ruxiu de dor e fuxiu ó monte Olimpo, o que obrigou ós troianos a retirárense.

Aínda que foi importante na poesía e na mitoloxía, Ares foi raramente obxecto de adoración. E era case sempre venerado en conxunción con outros deuses: por exemplo, compartía un templo con Afrodita en Tebas.

Homero chamouno nalgunhas ocasións:

• Βροτολοιγός (Brotoloigos, "destrutor de homes"), Ανδρειφοντης (Andreiphontês, "asasino de homes"), Μιαιφόνος (Miaiphonos, "manchado de sangue") e Τειχεσιπλήτης (Teikhesiplêtês, "asaltante de murallas").

Consortes e descendencia

• Agraulo
  • Alcipe
• Afrodita
  • Anteros
  • Deimos
  • Eros
  • Fobos
  • Harmonía
  • Himeneo
  • Hímeros
  • Príapo
• Astíoque
  • Ascálafo
• Atalanta
  • Partenopeo
• Crisa
  • Flegias
• Cirene
  • Diómedes
• Estérope
  • Enómao
• Otrera
  • Hipólita
  • Pentesilea
• Rea Silvia (na mitoloxía romana)
  • Rómulo e Remo
• Nai descoñecida
  • Antíope
  • Cicno
  • Enio
  • Eurytion
  • Hipólita
  • Melanipa
  • Tereo