Arcabuz
O arcabuz é unha arma de fogo usada pola infantaría entre os séculos XV ao XVII.
Historia
editarO arcabuz estaba formado por un canón de ferro montado sobre un madeiro de arredor do metro de lonxitude, semellante ao fusil, e de calibres variados. Cargábase pola boca e para o disparar había que prender a pólvora por medio dunha mecha ou coa chispa dun pedernal. O alcance do disparo non superaba os 25 m, chegando aos 50 m nas últimas versións e tiña unha cadencia de disparo de 2 ou 3 por minuto.
O arcabuz demostrou a súa grande eficacia durante a batalla de Pavia (1525), a desfeita da cabalaría francesa polos arcabuceiros levou a que moitos exércitos adóptasen a arma en substitución da bésta.
A fins do século XVI o mosquete substitúe ao arcabuz na maioría dos exércitos, pero no Xapón mantívose ata a fin do shogunato.
A orixe do nome é francesa (arquebuse), esta á súa vez doutra neerlandesa hakebus e finalmente esta doutra alemá Hakenbüchse (verba composta polas palabras Haken, 'gancho' e Büchse, 'arma de fogo').