Antonio Iglesias Vilarelle

mestre e músico galego
(Redirección desde «Antón Iglesias Vilarelle»)

Antonio Iglesias Vilarelle, nado en Santiago de Compostela o 17 de xaneiro de 1891 e finado en Pontevedra o 11 de maio de 1971, foi un mestre e músico galego.

Modelo:BiografíaAntonio Iglesias Vilarelle
Biografía
Nacemento17 de xaneiro de 1891 Editar o valor en Wikidata
Santiago de Compostela, España Editar o valor en Wikidata
Morte11 de maio de 1971 Editar o valor en Wikidata (80 anos)
Pontevedra, España Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaCemiterio de Santo Amaro de Pontevedra Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Santiago de Compostela Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpedagogo Editar o valor en Wikidata
Membro de
Familia
IrmánsJosefa Iglesias Vilarelle Editar o valor en Wikidata

BNE: XX836603 BUSC: iglesias-vilarelle-antonio-1899-1971


Traxectoria

editar
 
SEG en 1934: Entre outros: Otero Pedrayo, Iglesias Vilarelle, Parga Pondal, Ferreiro Panadeiro, Fernández Osorio, Fernández Cochón, Vicente Risco, González García-Paz, Antón Taboada Roca, Paulino Pedret, Xesús Carro, Antón Fraguas, Xohán Ledo, Isla Couto, Ferreirós Espinosa, López Cuevillas e Ramos Colemán

Malia nacer en Compostela xa de rapaz pasou a vivir en Pontevedra. Estudou Dereito na Universidade de Santiago de Compostela e retornou a Pontevedra, con praza de funcionario na delegación de facenda, onde quedou. As súas inquedanzas intelectuais abranguían moi diversos eidos: a historia da arte, as fontes e testemuños históricos, a liturxia e a haxiografía, a evolución das técnicas musicais e a renovación pedagóxica. Sendo a máis destacada das súas participacións culturais a súa produción no eido da música.

Na súa mocidade compartiu instituto con Francisco Javier Sánchez Cantón, Octavio Pintos e Antonio Blanco Porto e fixo parte dos Ultreias. A través da súa relación con Antón Losada Diéguez axudou a pór os alicerces do Museo Provincial de Pontevedra e tamén do Seminario de Estudos Galegos.

Fundou con Antonio Blanco Porto a Sociedad Filharmónica de Pontevedra, da que foi secretario entre 1923 e 1925, e en 1940 converteuse en director da Coral Polifónica de Pontevedra, cargo que ocupou durante vinte e catro anos. Tamén dirixiu o Conservatorio de Música de Pontevedra. Como músico cultivou diversos xéneros como o motete, a suite orquestral, o lied, o preludio sinfónico e a canción popular.

 
Cemiterio de S. Amaro, Pontevedra.
 
Placa da rúa Iglesias Vilarelle en Campolongo, Pontevedra.

Creou con Xesús Ferro Couselo a revista Logos, boletín católico mensual do que foi director. Como mestre estivo a cargo da Sección de Pedagoxía e do Laboratorio de Psicotécnica do Seminario de Estudos Galegos, e defendeu a galeguización do ensino desde os primeiros anos de escolarización do neno. Participou na fundación do Partido Galeguista de Pontevedra en 1931 e integrouse na Dereita Galeguista logo da escisión do Partido Galeguista en maio de 1935.

Ingresou na Real Academia Galega o 29 de decembro de 1951.[1] Foi membro da Real Academia de Bellas Artes[Cómpre referencia] e da Comisión de Monumentos de Pontevedra.

Era irmán da tamén mestra Josefa Iglesias Vilarelle, autora dun Método de lectura en galego, que foi o primeiro do seu xénero, publicado polo Seminario de Estudos Galegos en 1932 e formou parte da xunta directiva da Dereita Galeguista.

  • Música en Compostela, sobre os instrumentos do Pórtico da Gloria.
  • Deus Fratesque Gallaecia composición musical para a misa.

Homenaxes

editar

A cidade de Pontevedra rendeulle homenaxe facéndoo fillo adoptivo no ano 1960 e poñéndolle a unha rúa céntrica o seu nome no ano 1979.

  1. "Antonio Iglesias Vilarelle". Real Academia Galega. 

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Ligazóns externas

editar