Anselmo López García

militar e avogado galego

Anselmo López García, nado na Habana o 19 de maio de 1896 e finado en Ourense en 1983, foi un militar e avogado galego.

Infotaula de personaAnselmo López García
Biografía
Nacemento19 de maio de 1896 Editar o valor em Wikidata
A Habana, Cuba Editar o valor em Wikidata
Morte1983 Editar o valor em Wikidata (86/87 anos)
Ourense, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónmilitar , político Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata

Traxectoria editar

Capitán de Infantaría destinado ao Batallón de Cazadores de Montaña de Ourense. Estudou dereito na Universidade de Santiago de Compostela licenciándose en 1931.[1] Significado republicano, coa proclamación da República en Ourense foi levantado nos ombros e aplaudido.[2] Retirado coa lei Azaña, foi xuíz municipal de Ourense no primeiro bienio. Foi candidato polo Partido Republicano Radical Socialista da candidatura Republicano-Radical-Socialista-Nacionalista nas eleccións a Cortes constituíntes de 1931,[3] pero non foi elixido. Foi vogal da directiva do PRRS de Ourense en decembro de 1931,[4] e despois presidente da agrupación local; integrouse en Izquierda Republicana. Formou parte de sociedades recreativas e culturais como a Deportiva Fluvial.

Logo do golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 trasladouse a Tui o 25 de agosto aconsellado polo gobernador civil Manuel Quiroga Macía, porque "estaba ameazado de ser agredido na rúa". Actuou como defensor en varias causas incoadas aos defensores de Tui, chegando a manifestar a súa protesta diante dun Tribunal por atoparse con sentenzas xa ditadas previamente que facían inútil o seu labor como defensor. Despois pasou a residir en Vigo. A principios de novembro foi trasladado a Asturias por orde do responsable da VIII División onde permaneceu tres meses desmpeñando varias comisións. Procesado no sumario 598/36, foi xulgado en consello de guerra presidido por Ambrosio Feijoo Pardiñas no que actuou como fiscal Joaquín Otero Goyanes o 23 de marzo de 1937, con Marcial García Barros, Marcelino Otaduy Vázquez, Manuel Suárez Castro, Eduardo París Villar, Antonio Taboada Nóvoa e Higinio López Barrio.[5] Foi condenado a cadea perpetua. Foi dado de baixa no exército en setembro de 1937.[6] Cumpriu condena no Castelo de San Filipe de Ferrol. Abríronlle expediente de incautación de bens en maio de 1938. No franquismo exerceu como avogado en Ourense.

Vida persoal editar

Casou en Miño con María Joaquina Morais García, filla de Ricardo Morais Arines, en 1923,[7] e foi pai de Anselmo, Ricardo, José Javier, Antonio José Joaquín, María del Carmen e Concepción López Morais.

Notas editar

  1. El Ideal Gallego, 21-2-1931, p. 5.
  2. El Pueblo Gallego, 16-4-1931, p. 8.
  3. La Zarpa, 24-6-1931, p. 1.
  4. Vida Gallega, 30-12-1931, p. 51.
  5. La Región, 24-3-1937, p. 3.
  6. BOE, 6-9-1937, p. 3221.
  7. La Región, 27-9-1923, p. 1.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

Ligazóns externas editar