Annie Ernaux

escritora francesa

Annie Ernaux, nada en Lillebonne o 1 de setembro de 1940, é unha escritora francesa. Recibiu o premio Nobel de Literatura en 2022.

Annie Ernaux
Nome completoAnnie Thérèse Blanche Duchesne
Nacemento1 de setembro de 1940
Lugar de nacementoLillebonne
NacionalidadeFrancia
Alma máterUniversité de Rouen-Normandie e Universidade de Bordeaux
Ocupaciónrealizadora, escritora e mestra
Coñecida porLes Armoires vides, La Place e Os anos (romance de Ernaux)
PremiosPrêmio Renaudot, Premio François-Mauriac, Prix de la langue française, Prix Marguerite Duras, Prix de l’Académie de Berlin, prize Maillé Latour Landry, Premio Nobel de Literatura, Prix Formentor, premio Marguerite Yourcenar e Premio Strega
Na rede
https://www.annie-ernaux.org/fr
IMDB: nm1919741 Allocine: 215838
Musicbrainz: 8af726e0-4823-49b5-90d1-c05370e27b16 Discogs: 3344916 WikiTree: Duchesne-516 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria editar

Catedrática e profesora de letras modernas, pasou a súa infancia e a súa mocidade en Yvetot, en Normandía. Gañou o Premio Renaudot por La Place en 1984.

Moi cedo, abandonou a ficción polo autobiográfico, narrando historias da súa infancia na cafetaría-tenda de ultramarinos dos seus pais en Yvetot. Sen ornamentos, conta o ascenso social dos seus pais (La place, La honte), a súa adolescencia (Ce qu'ils disent ou rien), o seu matrimonio (La femme gelée), o seu aborto (L’événement), a enfermidade de Alzheimer (Je ne suis pas sortie de ma nuit) e despois a morte (Une femme) da súa nai por cancro de mama (L'usage de la photo).

Escribiu tamén L'écriture comme un couteau con Frédéric-Yves Jeannet.

O 6 de outubro de 2022, a Academia Sueca concedeulle o Premio Nobel de Literatura.[1] Na súa declaración, o xulgado louvou "a valentía e agudeza clínica coa que descobre as raíces, estrañamentos e restricións colectivas da memoria persoal".[2]

Obra editar

  • Les armoires vides, Gallimard, 1974
  • La place, Gallimard, 1983
  • La femme gelée, Gallimard, 1981.
  • Une femme, Gallimard, 1989
  • Ce qu’ils disent ou rien, Gallimard, 1977
  • Passion simple, Gallimard, 1992
  • Journal du dehors, Gallimard, 1993
  • La honte, Gallimard, 1997
  • Je ne suis pas sortie de ma nuit, Gallimard, 1997.
  • La vie extérieure, Gallimard, 2000
  • L’événement, Gallimard, 2000. Traducida ao galego Por Modesto Rodríguez Barcia.[3]
  • Se perdre, Gallimard, 2001
  • L’occupation, Gallimard, 2002
  • L’usage de la photo, Gallimard, 2005
  • Les Années, Gallimard, 2008
  • L'Autre fille, Nil, 2011
  • L'Atelier noir, éditions des Busclats, 2011
  • Écrire la vie, Gallimard, 2011
  • Mémoire de fille, Gallimard, 2016.

Notas editar

  1. "Le Nobel de littérature 2022 pour Annie Ernaux". France Culture (en francés). 2022-10-06. Consultado o 2022-10-06. 
  2. "The Nobel Prize in Literature 2022". NobelPrize.org (en inglés). Consultado o 2022-10-06. 
  3. "Premios nobel con obra traducida ao galego – Editorial Hugin e Munin". 2023-05-12. Consultado o 2023-05-16. 

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Lyn Thomas. Annie Ernaux, à la première personnes. París: Stock, 2005 ISBN 2-234-05745-0
  • Fabrice Thumerel. Annie Ernaux: une œuvre de l’entre-deux. París: Artois Presses Université, 2004 ISBN 2-84832-018-4