Anders Jonas Ångström

físico sueco

Anders Jonas Ångström, nado en Medelpad o 13 de agosto de 1814 e finado en Uppsala o 21 de xuño de 1874, foi un físico e astrónomo sueco.

Modelo:BiografíaAnders Jonas Ångström

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento13 de agosto de 1814 Editar o valor en Wikidata
The iron factory Lögdö bruk, Suecia (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Morte21 de xuño de 1874 Editar o valor en Wikidata (59 anos)
Uppsala Cathedral Assembly, Suecia (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturacemiterio vello de Uppsala, Kvarter: 13 Gravplats: 0666 59°51′20″N 17°37′37″L / 59.855523, 17.626852 Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Uppsala Editar o valor en Wikidata
Director de teseHenrik Falck (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoAstronomía Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónfísico, astrónomo, profesor universitario Editar o valor en Wikidata
EmpregadorObservatório Astronômico de Uppsala (pt) Traducir
Universidade de Uppsala Editar o valor en Wikidata
Membro de
Interesado enAnaliza spektralna Editar o valor en Wikidata
Obra
DoutorandoCarl Gustaf Lundquist (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Familia
CónxuxeAugusta Carolina Bedoire Editar o valor en Wikidata
FillosAnna Augusta Ångström, Knut Ångström Editar o valor en Wikidata
IrmánsJohan Ångström
Carl Arendt Ångström Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteGrande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Ангстрем Андерс Йонас)
Grande Enciclopedia Soviética (1926—1947)
Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Editar o valor en Wikidata
BNE: XX1508769 WikiTree: Ångström-20 Find a Grave: 188119324 Editar o valor en Wikidata
Anders Jonas Ångström.

Traxectoria

editar

Estudos e formación

editar

Educado na Universidade de Uppsala, onde en 1839 comeza a dar clases de física. En 1842 trasládase ao Observatorio de Estocolmo para adquirir práctica en astronomía, ao seu regreso a Uppsala dirixe o Observatorio astronómico da cidade. Interesado no magnetismo terrestre fixo moitas observacións da intensidade e declinación magnética en varias zonas de Suecia, e a Academia de Estocolmo encargoulle o traballo de investigar as observacións magnéticas obtidas pola fragata sueca Eugénie na súa viaxe arredor do mundo en 1851-1853. En 1858 foi nomeado catedrático de física de Uppsala.

Actividades

editar

O seu traballo máis importante ten relación coa condución da calor e coa espectroscopia. No seu traballo sobre óptica Optiska Undersökningar, presentado diante a Real Academia das Ciencias de Suecia en 1853, non só indicou que unha faísca eléctrica produce dous espectros superpostos, un do metal do eléctrodo e outro polo gas no que ocorre, senón que deduciu a partir da teoría da resonancia de Leonhard Euler que un gas incandescente emite raios luminosos coa mesma capacidade refracción que os que pode absorber. Esta afirmación constitúe o principio fundamental da análise espectral, o que o coloca como un dos fundadores da espectroscopia.

A partir de 1861 dedicouse a investigar o espectro solar. A súa combinación do espectroscopio coa fotografía para o estudo do sistema solar resultou no descubrimento de que a atmosfera solar contiña hidróxeno (1862), e en 1868 publicou o seu gran mapa do espectro solar normal en Recherches sur le spectre solaire, incluíndo medicións detalladas de máis de 1000 liñas espectrais.

En 1867 foi o primeiro en examinar o espectro da aurora boreal.

Para expresar as lonxitudes de onda utilizou como unidade de medida a 10−10 m (dezmillonésima parte dun milímetro) e na súa honra coñécese como Ángstrom (Å), empregado para expresar lonxitudes de onda das radiacións e dimensións atómicas.

O seu fillo Knut Ångström investigou a radiación solar.