Alfonso Sastre

dramaturgo español

Alfonso Sastre Salvador, nado en Madrid o 20 de febreiro de 1926 e finado en Hondarribia o 17 de setembro de 2021,[1] foi un ensaísta, dramaturgo, guionista, filósofo e político español. Tratouse dun dos principais expoñentes da chamada Xeración dos cincuenta en España. Cómpre salientar a forte carga social do conxunto da súa obra, con constantes como a explotación do home, a loita de clases ou o concepto de liberdade.

Infotaula de personaAlfonso Sastre Salvador
Biografía
Nacemento20 de febreiro de 1926 Editar o valor em Wikidata
Madrid
Morte17 de setembro de 2021 Editar o valor em Wikidata (95 anos)
Hondarribia, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade Politécnica de Madrid Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoEscrita creativa e profesional e tradución Editar o valor em Wikidata
OcupaciónDramaturgo, ensaísta, filósofo
Partido políticoIniciativa Internacionalista
Partido Comunista de España
Xénero artísticoDramaturxia Editar o valor em Wikidata
MovementoXeración de 1950 de Literatura española Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeEva Forest
Premios

Páxina websastre-forest.com Editar o valor em Wikidata
IMDB: nm0766042 Bitraga: 737 Editar o valor em Wikidata

Traxectoria editar

O impacto que nel tivo a guerra civil española quedou reflectido na súa abundante obra, en especial as súas referencias á fame e ao terror, causado polos bombardeos[2]. Tras principiar a carreira de enxeñaría, axiña mudouna polo teatro, fundando en 1945, xunto con algúns amigos o grupo Arte Nuevo, que se propuña renovar a escena teatral española.[1] Máis tarde estudou Filosofía e Letras, comezando en Madrid e licenciándose en Murcia.

En 1950 redactou o Manifesto do T.A.S., publicado na revista La Hora, onde se falaba da función social da arte, considerando esta faceta máis importante có propio valor artístico da obra. Non obstante, estas proclamas foron freadas reiteradamente pola censura franquista, que podou seguido as súas obras e censurou varias das obras en cartel do autor.[3]. Aprécianse influencias ideolóxicas de Karl Marx, Jean Paul Sartre e Bertolt Brecht, sendo a estrutura teatral do dramaturgo alemán paralela á pretendida por Sastre[4].

Nas últimas décadas da súa vida viviu no País Vasco, onde colaborou con diversas organizacións da esquerda abertzale. En 2009 encabezou a lista de Iniciativa Internacionalista ás Eleccións ao Parlamento Europeo.

Obra editar

Teatro editar

  • Uranio 235 (1946), drama.
  • Cargamento de sueños (1949), drama.
  • Prólogo patético (1950), drama.
  • El cubo de la basura (1951), drama.
  • Escuadra hacia la muerte, (1953), drama.
  • El pan de todos (1953), drama.
  • La mordaza, 1954, drama.
  • Tierra roja, (1954) drama.
  • Ana Kleiber, (1955), drama.
  • La sangre de Dios, 1955, drama.
  • Muerte en el barrio (1955), drama.
  • Guillermo Tell tiene los ojos tristes, (1955), drama.
  • El cuervo (1956), drama
  • Asalto nocturno, (1959), drama.
  • En la red, (1959), drama.
  • La cornada, 1959, drama.
  • Oficio de tinieblas, (1962).
  • El circulito de tiza o Historia de una muñeca abandonada (1962).
  • M.S.V. o La sangre y la ceniza (1965), drama
  • El banquete (1965), drama
  • La taberna fantástica, (1966), drama.
  • Crónicas romanas, (1968), drama.
  • Melodrama, (1969).
  • Ejercicios de terror, (1970), drama.
  • Askatasuna, (1971), drama.
  • Las cintas magnéticas, (1971), drama.
  • El camarada oscuro (1972), drama.
  • Ahola no es de leíl (1974), drama.
  • Tragedia fantástica de la gitana Celestina, (1978).
  • Análisis de un comando, (1978).
  • El hijo único de Guillermo Tell (1980).
  • Aventura en Euskadi (1982).
  • Los hombres y sus sombras (1983).
  • Jenofa Juncal (1983).
  • El viaje infinito de Sancho Panza (1984).
  • El cuento de la reforma (1984).
  • Los últimos días de Emmanuel Kant (1985).
  • La columna infame (1986).
  • Revelaciones inesperadas sobre Moisés (1988).
  • Demasiado tarde para Filoctetes (1989).
  • Drama titulado A (1990).
  • Teoría de las catástrofes (1993).
  • Lluvia de ángeles sobre París (1994).
  • Los crímenes extraños (1996).
  • Alfonso Sastre se suicida (1997).
  • Drama titulado No (2001).

Ensaio editar

  • Drama y sociedad, Madrid, Taurus, 1956.
  • Anatomía del realismo, Barcelona, Seix Barral, 1965.
  • La revolución y la crítica de la cultura, Barcelona, Grijalbo, 1970.
  • Crítica de la imaginación, Barcelona, Grijalbo 1978.
  • Lumpen, marginación y jerigonça, Madrid, Legasa, 1980.
  • Escrito en Euskadi, Madrid, Revolución, 1982
  • Prolegómenos a un teatro del porvenir, Bilbao, Hiru, 1992.
  • ¿Dónde estoy yo? Hondarribia, Hiru, 1994.
  • El drama y sus lenguajes I, Hondarribia, Hiru, 2000.
  • Las dialécticas de lo imaginario (2000).
  • El drama y sus lenguajes II, Hondarribia, Hiru 2001.
  • Los Intelectuales y la Utopía, Madrid, Debate, 2002.
  • Ensayo sobre lo cómico, Hondarribia, Hiru, 2002.
  • Limbus o los títulos de la Nada, Hondarribia, Hiru, 2002.
  • La batalla de los intelectuales, Cuba, 2003.
  • Manifiesto contra el pensamiento débil, Hondarribia, Hiru, 2003.
  • Cuatro dramas en la brecha. A Habana, Ed. Alarcos (2003).
  • El retorno de los intelectuales (coautor), Hondarribia, Ed. Hiru, 2004.

Narrativa editar

  • El Paralelo 38, Madrid, Horizonte, 1964.
  • Las noches lúgubres, Madrid, Alfaguara, 1963.
  • Flores rojas para Miguel Servet, Madrid, Ribadeneyra, 1967.
  • El lugar del crimen, Barcelona, Argos Vergara, 1982.
  • Necrópolis, Madrid, Grupo Libro 88, 1994.
  • Histórias de Califórnia[5] (Historias de California), Hondarribia, Hiru, 1996.

Poesía editar

  • Balada de la cárcel de Carabanchel y otros poemas celulares, París, Ruedo Ibérico, 1976.
  • El Evangelio de Drácula, Camp de l'Arpa, 1976.
  • El español al alcance de todos, Madrid, Sensemayá Chororó, 1978.
  • T.B.O., Madrid, Zero-Zyx, 1978.
  • Vida del hombre invisible contada por él mismo, Madrid, Endimyón, 1994.
  • Antologado en Poesía y realidad. Moguer, Fundación Juan Ramón Jiménez, 2003.
  • Obra lírica y doméstica. Poemas completos. Hondarribia, Ed. Hiru, 2004.

Notas editar

  1. 1,0 1,1 Redacción (17 de setembro de 2021). "Muere a los 95 años el dramaturgo Alfonso Sastre, principal exponente de la Generación del 50". eldiario.es (en castelán). Consultado o 18 de setembro de 2021. 
  2. Farris Anderson, Introducción a Escuadra hacia la muerte. Castalia, 1975, páxina 12
  3. Algúns exemplos: Escuadra hacia la muerte (1953), Prólogo patético (1954) ou El pan de todos (1954)
  4. El banquete, Crónicas romanas ou El camarada oscuro.
  5. Traducido nunha versión lusista por Elvira Souto e publicada por Laiovento en 1994.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar