Alfarrobeira
especie de planta
Alfarrobeira | |||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ceratonia siliqua in Otto Wilhelm Thomé, 1885 | |||||||||||||||||||||||||||
Clasificación científica | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
Nome binomial | |||||||||||||||||||||||||||
Ceratonia siliqua L. |
A alfarrobeira [1][2] (Ceratonia siliqua) é unha árbore da familia das cesalpináceas. Orixinaria da rexión mediterránea, cultívase polo seu froito, a alfarroba, utilizada como penso.
A alfarrobeira pode medrar ata os 10 m, aínda que o normal é que quede entre 5 e 7 m. Ten unha copa ampla e semiesférica, soportado por un toro groso, de áspera cortiza acastañada, e polas varudas. As follas, alternas e de forma oval, teñen entre 10 e 20 cm de longo, as flores son pequenas, de entre 6 e 12 mm de longo, pero moi numerosas. O froito é unha baga azucrada de entre 10 e 20 cm de lonxitude con sementes pequenas e duras, dá entre 15 e 20 por árbore.
A fariña de alfarroba emprégase como aditivo na industria agro-alimentaria.
Notas
editar- ↑ Diccionario galego-castelán e vocabulario castelán-galego, 1968, Xosé Luís Franco Grande
- ↑ Dicionario de alimentación e restauración Arquivado 11 de abril de 2016 en Wayback Machine., Manuel González González (coord.), Inés Veiga Mateos, Sandra Romarís Hortas, María Jesús Paz Lema, Marta Duyos Míguez