Alejandro Mon y Menéndez

Alejandro Mon y Menéndez, nado en Oviedo o 26 de febreiro de 1801 e finado na mesma cidade o 1 de novembro de 1882, foi un político e xurista español, ministro de Facenda en varios períodos, presidente do Congreso dos Deputados en 1862 e presidente do Consello de Ministros de España en 1864.

Alejandro Mon y Menéndez

Biografía
Nacemento	26 de febreiro de 1801 Oviedo, España
Morte	1 de novembro de 1882 (81 anos) Oviedo, España
Embaixador de España en Francia
1866 – 1868
Embaixador de España en Francia
1858 – 1862
Senador de España
Ministro
Embaixador
Deputado no Congreso dos Deputados
Datos persoais
Educación	Universidade de Oviedo
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	diplomático, político, xurista
Partido político	Partido Moderado
Membro de	Real Academia de Ciencias Morais e Políticas
Premios
(1875)  Cabaleiro da Orde do Vélaro de Ouro
Descrito pola fonte	Ensayo de un catálogo de periodistas españoles del siglo XIX (1903-1904), (sec:Mon (Alejandro), p.282-283)

Traxectoria

Cursou os estudos de Dereito na Universidade de Oviedo. Inquedo pola actividade política, foi Vicepresidente das Cortes Xerais e durante a Rexencia de María Cristina foi nomeado Ministro de Facenda dende 1837 até 1838 e de novo con Narváez entre 1844 e 1846 durante o cal soporta a grave crise económica da Facenda Pública como consecuencia da Primeira Guerra Carlista. Por un breve lapso de tempo deixa o Ministerio, até que volve a ser nomeado por Francisco Javier de Istúriz até o 1847 derante a Década Moderada do reinado de Isabel II. En 1849 e 1857 volve a ser Ministro de Facenda por curtos períodos de tempo.

Despois de ser embaixador de España en Roma e París rexeitará as ofertas para volver á vida política activa até que o 1 de marzo de 1864 é nomeado Presidente do Consello de Ministros substituíndo a Lorenzo Arrazola no período de crise da Unión Liberal e que soamente duraría seis meses até o 16 de setembro de 1864, aínda que para a súa fama quedou a incorporación por primeira vez dunha das figuras máis influentes na vida política española tras a restauración borbónica como foi Antonio Cánovas del Castillo.

Despois da revolución de 1868 separouse da vida política de maneira definitiva, aínda que foi nomeado Senador vitalicio en 1876.

O gran reformador do XIX

O seu papel no ministerio de Facenda é lembrado como o máis relevante de todo o século XIX español pois coa chamada Reforma Mon-Santillán (por Ramón Santillán) colocou a España entre os países de referencia nesa materia por mor da simplificación e modernización que levou a cabo no sistema tributario. Tamén é moi celebrado por promover a modernización da economía española pola súa aposta polos camiños de ferro e as industrais transformadoras.

Porén, hai autores, para os que o seu papel reformador supera o campo facendístico para ser o reformador das políticas económicas: a fiscal (1845), a monetaria e bancaria (1849) e a comercial co arancel de 1849.

Reinado de Isabel II de España
Segue a: Lorenzo Arrazola	Alejandro Mon y Menéndez (1864-1864)	Precede a: Ramón María Narváez
	Presidente do Goberno de España

Véxase tamén

Outros artigos

• Lista de presidentes do Congreso dos Deputados
• Lista de presidentes de España

Bibliografía

• Comín, Francisco; Martín Aceña, Pablo; Vallejo Pousada, Rafael (2006). "Alejandro Mon, un reformador económico". La Hacienda por sus ministros: la etapa liberal de 1845 a 1899. Zaragoza: Prensas universitarias de Zaragoza. pp. 57–85. ISBN 84-7733-779-9.
• Urquijo y Goitia, José Ramón (2008). Gobiernos y ministros españoles en la Edad Contemporánea (2ª ed.). Madrid: CSIC. ISBN 978-84-00-08737-1.