Alcuíno de York

Flaccus Albinus Alcuin, nado circa 735 e finado en 804, ou Alcuíno de York, foi un monxe inglés e conselleiro de Carlomagno. Dedicouse durante moito tempo ao ensino e á escrita na escola de York, en Inglaterra, foi o principal conselleiro de Carlomagno en asuntos eclesiásticos e educativos e durante os últimos anos da súa vida foi abade do mosteiro de San Martiño de Tours.

Alcuíno de York

Nome orixinal	(ang) Ealhwine (ang) Alhwin (la) Alcuinus (la) Albinus
Biografía
Nacemento	c. 740 York (Reino de Northumbria)
Morte	19 de maio de 804 (63/64 anos) Tours (Reino franco)
Lugar de sepultura	Abbaye de Marmoutier (en) 47°23′35″N 0°40′58″L
Abade Abbaye de Marmoutier (en)
796 – 19 de maio de 804 – Fridugisus (en)  →
Abbot of Flavigny Abbey (en)
796 – 803
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino de Northumbria
Relixión	Igrexa católica
Educación	St Peter's School (pt)
Actividade
Ocupación	teólogo , filósofo , escritor , poeta , sacerdote católico
Profesores	Egberto de York (pt) e Etelberto de York (pt)
Alumnos	Haimo de Halberstadt (pt) e Hilduin de Saint-Denis (pt)
Lingua	Latín medieval, inglés antigo e lingua latina
Orde relixiosa	Orde de San Bieito
Enaltecemento
beato
Día de festividade relixiosa	19 de maio
Patrocinador	Carlomagno
Obra
Obras destacables De dialectica (en) sequência de Alcuin (pt) Propositiones ad Acuendos Juvenes (en) Quaestiones in Genesim (en)

Alcuíno de York (no centro)

Traxectoria

Recibiu a súa educación na escola catedralicia de York co seu mestre Ethelberto de York, a quen acompañou a Roma na procura de manuscritos. Cando Ethelberto foi designado arcebispo de York, en 766, Alcuíno ocupou o seu lugar á cabeza da escola episcopal. Volveu outra volta a Roma en 780 para recoller o palio do arcebispo Eanbaldo I de York e en Parma coñeceu a Carlomagno, quen o convenceu para que o acompañase á súa corte e o puxo á fronte das abadías de Ferrieres e Saint-Loup, en Troyes.

Entre 782 e 790, Alcuíno tutelou ao rei dos francos, a súa familia, os xoves que foran enviados á corte para seren educados e os clérigos novos vinculados coa capela do palacio. Fundou así o Palacio-escola (Aula Palatina) de Aix-la-Chapelle, no cal se ensinaban as sete artes liberais: o trivium (gramática, lóxica e retórica) e o quadrivium (aritmética, xeometría, astronomía, e música). En 790, Alcuin retornou a Inglaterra, pero volveu ao lado de Carlomagno cando este lle pediu axuda na loita contra a herexía adopcionista, que se estendía entón polo norte da Península Ibérica. No Concilio de Francfurt, en 794, Alcuíno defendeu a ortodoxia e obtivo a condena do herexe Félix de Urgell. Volveu para a súa terra, pero abandonouna definitivamente debido aos disturbios que se estaban a producir e que conduciron á morte do rei Aethelred.

Alcuíno pasou os seus últimos anos na abadía de San Martiño de Tours. Converteu a escola abacial nun modelo de excelencia e a ela acudiron moitos estudantes. Mandou copiar numerosos manuscritos e transmitiulles aos francos o coñecemento da cultura latina que se conservara nas Illas Británicas.

Alcuíno escribiu moitas cartas, sobre todo a Arno, bispo de Salzburgo e a Carlomagno. Consérvanse 311, que mostran as súas meditacións pías, fornecen abondosa información sobre as condicións literarias e sociais da época e constitúen a autoridade máis fiábel para a historia do humanismo na época carolinxia. Cultivou tamén a poesía: epístilos no estilo de Fortunato, poemas longos e unha historia en verso da igrexa de York, Versus de patribus, regibus et sanctis Eboracensis ecclesiae. Débenselle tamén manuais educativos: unha gramática e obras de retórica e dialéctica escritas en forma de diálogo (nas dúas últimas entre Carlomagno e o propio Alcuíno). Escribiu así mesmo varios tratados teolóxicos, como De fide Trinitates, comentarios sobre a Biblia etc.

Obras

• De grammatica.
• De orthographia.
• De dialectica.
• De animae ratione.
• De trinitate.
• Diálogo sobre a retórica e as virtudes.
• De Villis. (?).

Festa

• 19 de maio.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Obras de Alcuíno (en latín)