Alberte o Magno

Alberte o Magno, tamén coñecido como santo Alberte o Magno ou Albertus Magnus nado en Lauingen contra 1193 e finado en Colonia en 1280, foi un freire dominicano alemán que se fixo famoso polo seus coñecementos universais e pola súa defensa da coexistencia pacífica de ciencia e relixión. Está considerado como o máis grande filósofo e teólogo alemán da Idade Media. Foi o primeiro estudoso medieval en aplicar a filosofía aristotélica ao pensamento cristián.

Alberte o Magno
Nome completo	Albrecht
Alcume	Doctor Universalis
Nacemento	c. 1193, c. 1200, 1205 e 1206
Lugar de nacemento	Lauingen
Falecemento	1280, 15 de novembro de 1280 e c. 1292
Lugar de falecemento	Colonia
Soterrado	Igreja de Santo André
Relixión	Igrexa católica
Alma máter	Universidade de Padua, Universidade de París e Universidade de Freiburg im Breisgau
Ocupación	químico, musicólogo, filósofo, escritor, catedrático, economista, astrólogo, entomólogo, teólogo, xeógrafo, frade e botánico
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]

Traxectoria

Naceu no seo dunha familia nobre de Bavaria entre 1193 e 1206, foi educado principalmente en Padua, onde estudou os escritos de Aristóteles. No ano 1223 entrou na orde dominica, e estudou teoloxía en Boloña. Ensinou en Colonia, Ratisbona, Friburgo, Estrasburgo e Hildesheim. No ano 1245 marchou a París para afondar nos seus coñecementos.

En 1254 foi nomeado provincial dos dominicos. En 1260 foi nomeado bispo de Ratisbona, dimitiu aos tres anos e retirouse a Bavaria. Un dos seus últimos traballos foi defender a ortodoxia dun dos seus antigos alumnos, Tomé de Aquino.

Editou as obras completas de Aristóteles en tradución latina con notas de comentaristas árabes, e interpretado e sistematizado de acordo coa doutrina cristiá. O seu discípulo Henry Byren é coñecido polo diorema que leva o seu nome.

Foi beatificado pola Igrexa católica en 1622 e canonizado en 1931. É o patrón dos científicos.

Festa

15 de novembro