Aki Kaurismäki

director de cinema finlandés

Aki Kaurismäki, nado en Orimattila o 4 de abril de 1957, é un director de cine finés, famoso polos seus filmes ambientados entre as clases sociais máis desfavorecidas, en especial as do norte de Europa, decotío con situacións e personaxes extravagantes.

Aki Kaurismäki
Nome completoAki Olavi Kaurismäki
Nacemento4 de abril de 1957 e 14 de abril de 1957
Lugar de nacementoOrimattila
NacionalidadeFinlandia
Alma máterUniversity of Tampere
Ocupacióndirector de cinema, montador, actor, produtor de cinema, director teatral, roteirista de cinema, guionista e realizador
CónxuxePaula Oinonen
IrmánsMika Kaurismäki
PremiosCabaleiro da Lexión de Honra, Pro Finlandia Medal of the Order of the Lion of Finland, FIPRESCI Prize at Berlinale, Nordic Council Film Prize, Grand Prix, Berliner Kunstpreis, Leopard of Honour, Carrosse d'or, Premio Louis-Delluc e Oso de Prata á mellor dirección
Na rede
IMDB: nm0442454 Allocine: 1358 Allmovie: p96912 TCM: 1088297
Musicbrainz: 9e493bcc-3896-481f-9a3c-9dc43703f9c7 Discogs: 1037610 Allmusic: mn0002175265 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria editar

É o fundador xunto co seu irmán Mika Kaurismäki do Midnight Sun Film Festival de Sodankylä e da distribuidora cinematográfica Ville Alpha (que recibe o seu nome en honor da película Alphaville de Jean-Luc Godard).

 
Aki Kaurismäki no Teatro Principial de Santiago, no 10 de outubro de 2015

En 1981 os dous irmáns codirixiron a película documental Saimaa-ilmiö (o síndrome do lago Saimaa, rodada nas beiras do maior lago de Finlandia. En 1987, Aki presenta unha interpretación 'anticapitalista' de Shakespeare con Hamlet liikemaailmassa (Hamlet volve ós negocios). En 1989 dirixe a película Leningrad Cowboys Go America un curioso road movie musical. A moza da fábrica de mistos (Tulitikkutehtaan tyttö), de 1990, conta as vivencias sentimentais dentro dunha fábrica. En 1990 Kaurismäki roda Contratei a un asasino a soldo (I Hired a Contract Killer), con Jean-Pierre Léaud, que participou con éxito no Festival Internacional de Cine de Venecia. Logo seguiu A vida de Bohemia (La Vie de bohème), na que no canto de basearse na música de Puccini, Aki utiliza música de Mozart e de músicos franceses. En 1994 dirixe Toma o teu pano, Tatiana (Pidä huivista kiinni, Tatjana), unha película practicamente muda, unha das que mellor define o carácter surrealista do traballo de Kaurismäki. En 1996, Kauas pilvet karkaavat consegue un discreto éxito: a comedia, de ton lixerio, tamén trata da crise económica e do paro. En 1999 dirixe Juha, na que adapta un clásico da literatura finlandesa de Juhani Abo. Esta película, que conta cuns carteis explicativos, non ten diálogos e se presenta como unha antiga película de cine mudo.

En 2002 é premiado no Festival de Cine de Cannes por Un home sen pasado (Mies vailla menneisyyttä). Actualmente reside na aldea de Bico, no concello portugués de Castro Laboreiro[1].

No ano 2015 o director estivo en dúas ocasións en Santiago de Compostela. A primeira vez foi acudindo á inauguración da sala de cinema Numax, o 16 de marzo, aproveitando a proxección inaugural do seu filme Kauas pilvet karkaavat[2]. A segunda, no eido do festival de cinema de curtametraxes Curtocircuíto, en que presentou unha escolla de curtas en dous días diferentes. O día 9 de outubro, primeiro, dentro da sección «Rock & Shorts», cunha escolma de filmes musicais da súa autoría[3], acto no que participou nunha pequena conversa. Por outra banda, o día 10 de outubro fixo outra presentación con coloquio dunha escolla de curtas doutros directores da súa elección que titulouse «Signed by Aki K».

Filmografía editar

Documentais editar

Curtametraxes editar

  • Rocky VI, 1986 (8 min)
  • Thru the Wire, 1987 (6 min)
  • Rich Little Bitch, 1987 (6 min)
  • L.A. Woman (Muller de Os Ánxeles), 1987 (5 min)
  • Those Were The Days, 1991 (5 min)
  • These Boots (Estas botas), 1992 (5 min)
  • Oo aina ihminen (Sempre ser humano), 1996 (5 min)
  • Välittäjä (O corredor), 1996 (4 min)
  • Bico, 2004 (6 min)
  • Valimo (Fundición), 2007 (4 min)
  • Juice Leskinen & Grand Slam: Bluesia Pieksämäen asemalla, 2013 (18 min)
  • Vandaleyne, 2015 (cameo)

Notas editar

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar