Real Academia de Belas Artes de San Fernando
Coordenadas: 40°25′5″N 3°42′0.9″O / 40.41806, -3.700250
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2014.) |
A Real Academia de Belas Artes de San Fernando (Real Academia Española de Bellas Artes de San Fernando, RABASF) é unha institución integrada no Instituto de España. Foi creada por Real Decreto do 12 de abril de 1752, e a súa sede está en Madrid, España.
Historia editar
As súas orixes relaciónanse coa Ilustración Os seus primeiros estatutos foron aprobados en 1744, pero a súa constitución definitiva data de 1752 co rei Fernando VI, quen a referiu como Real Academia das Tres Nobres Artes de San Fernando. Nun principio, as actividades baseábanse en pintura, arquitectura e escultura. O seu propósito era converter a materia artística en materia universitaria. En 1873 recibiu a súa denominación actual e abriuse unha nova sección de Música.
Leváronse a cabo dúas reformas: coa primeira (1987), ampliábase a 51 o número de académicos numerarios e integrábase televisión, fotografía, vídeo e cinematografía á sección de Escultura, que pasou a nomearse Sección de Escultura e Artes da Imaxe; a segunda reforma (1996) elevou a 52 o número de académicos numerarios.
Ao longo de toda a súa historia, a Real Academia de Belas Artes de San Fernando ocupou en Madrid tres sedes distintas. Actualmente atópase instalada no Palacio Goyeneche (rúa de Alcalá, 13). Co arquitecto Fernando Chueca Goitia levouse a cabo en 1972 a remodelación do edificio.
Museo editar
Á marxe da súa actividade docente, a Real Academia é célebre polas súas colección de arte, que se exhiben (non sen limitacións) na súa sede de Alcalá. Abranguen máis de catro séculos, dende Luis de Morales a Juan Gris e autores posteriores.
Entre as moitas obras dignas de mencionar, destaca un Busto de Cristo de Giovanni Bellini, San Xerónimo de Correggio, A Primavera, chocante crebacabezas floral de Arcimboldo (o seu único exemplo en España), así como Susana e os vellos de Rubens, o famoso Soño do cabaleiro de Antonio de Pereda, varios exemplos de José de Ribera e Zurbarán, Venus e Mercurio de Louis Michel van Loo, A marquesa de Llano vestida á española de Mengs, Dióxenes de Luis Paret e unha das mellores coleccións de Goya, con cadros famosos como O enterro da sardiña e un Autorretrato (do cal hai outro exemplar idéntico no Museo do Prado).
O museo tamén expón esculturas, principalmente do século XVIII e posteriores, así como moldeados de esculturas romanas, varios deles traídos por Velázquez e que entrañan por iso máis interese. Aínda non tan famoso como o Prado ou o Museo Thyssen-Bornemisza, é unha das pinacotecas máis importantes de España.
A Academia garda tamén unha voluminosa colección de debuxos españois e italianos, con algúns exemplos doutras escolas europeas. Da súa vasta colección de debuxos do século XIX, destacan especialmente os conservados do pintor madrileño Eduardo Rosales.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Real Academia de Belas Artes de San Fernando  |