O ARNm precursor ou pre-ARNm (ou pre-mRNA) é un ARNm monocatenario inmaturo, que orixinará o ARNm definitivo despois de sufrir un procesamento nos eucariotas. O pre-ARNm sintetízase a partir dun molde de ADN (o xene ou unidade de transcrición) situado no núcleo celular. O pre-ARNm é moito máis grande ca o ARNm definitivo.

O pre-ARNm comprende a gran maioría do chamado ARN heteroxéneo nuclear ou ARNhn [1] (ou tamén ARN nuclear heteroxéneo ou hnRNA). O termo ARNhn é máis antigo, xa que unha das primeiras características utilizadas para distinguir os ARNs do núcleo foi o seu tamaño, e inclúe todos os transcritos da ARN polimerase II [1]. A miúdo utilízase ARNhn como sinónimo de pre-ARNm, aínda que en senso estrito, o ARNhn pode incluír transcritos de ARN nuclear que non acaban orixinando un ARNm citoplasmático.

A maduración do pre-ARNm nos eucariotas ten lugar no núcleo. Unha vez que o pre-ARNm foi completamente procesado, pasa a denominarse "ARNm maduro" ou simplemente "ARNm", que se unirá a un ribosoma citoplasmático para ser traducido a proteínas.

O pre-ARNm é un transcrito primario, xa que é o produto de ARN monocatenario tal como é sintetizado durante a transcrición do ADN, que despois é procesado para dar o produto de ARN maduro, neste caso o ARNm maduro, pero o termo tamén se utiliza para os transcritos iniciais doutros tipos de ARN como o ARNt e ARNr.

Procesamento dos pre-ARNm

editar
Artigo principal: Procesamento do ARN.

O pre-ARNm eucariótico ten unha vida breve antes de ser procesado para dar lugar ao ARNm. Un pre-ARNm contén dous tipos de segmentos, exóns e intróns. Os exóns son segmentos que se conservan no ARNm final, xa que comprenden as partes codificantes, entanto que os intróns, que se encontran intercalados entre os exóns, non son codificante e son eliminados nun proceso chamado splicing, realizado xeralmente polo espliceosoma formado polas ribonucleoproteínas snRNP (excepto nos intróns con auto-splicing).

Outros pasos que se producen na maduración do pre-ARNm eucariótico é a modificación dos seus dous extremos 5' e 3'. No extremo 5' engádese unha 7-metilguanosina (cap) e no 3' unha cola poli(A).[2][3]

Unha vez que unha cadea de pre-ARNm foi debidamente procesada a un ARNm, este é exportado desde o núcleo ao citoplasma, onde se une a un ribosoma para ser traducido a proteínas.

Nos procariotas os xenes non teñen en xeral intróns, polo que non é necesario un splicing para os ARNm similar ao dos eucariotas, pero si se cortan con ribonucleases os outros ARN.

  1. 1,0 1,1 Bruce Alberts et al. Biología Molecular de la Célula. Omega. 1986. Páxina 440. ISBN 84-282-0752-6.
  2. Weaver, Robert F. (2005). Molecular Biology, p.432-448. McGraw-Hill, New York, NY. ISBN 0-07-284611-9.
  3. Wahl, M. C.; Will, C. L.; Lührmann, R. (2009). "The Spliceosome: Design Principles of a Dynamic RNP Machine". Cell 136 (4): 701–718. doi:10.1016/j.cell.2009.02.009. PMID 19239890.

Véxase tamén

editar

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar