Vicente Cano
Vicente Cano Cano, nado en Argamasilla de Alba (Cidade Real) o 1 de xaneiro de 1927 e finado en Cidade Real o 11 de xullo de 1994,[1] foi un poeta español.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1 de xaneiro de 1927  |
| Morte | 11 de xullo de 1994 (67 anos) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | poeta |
| Xénero artístico | Poesía |
| Lingua | Lingua castelá |
Traxectoria editar
Fillo de Vicente Cano García, xastre e Rosa Cano Ramírez, naceu en Argamasilla de Alba despois de que a familia se mudase alí dende Moral de Calatrava, a familia do seu pai tivo a súa orixe en Albuñol. O sexto de oito fillos, catro homes e catro mulleres, pasaron unha infancia de aperte económica no medio da Guerra Civil. O seu irmán Antonio foi piloto da FARE, obtendo coa chegada da democracia o rango de comandante. O pai, xastre de oficio, foi axudado polas súas fillas, e el xunto aos seus irmáns e nai inicia un negocio que o ocupará todo o día e parte da noite. Con 25 anos comeza os seus primeiros pasos con versos dedicados á súa moza Teresa, despois a súa muller, coa que terá tres fillos. Morreu vítima do cancro aos 67 anos deixando unha ampla pegada literaria.
Traxectoria literaria editar
En 1964, asistiu aos Encontros Literarios de Ruidera da man de Pascual Antonio Beño e escribiu versos cun tema similar ao do tamén poeta manchego Juan Alcaide: a paisaxe e o campo manchego onde creceu e educou, os seus fillos, o Sol, Nadal e, finalmente, a Esperanza que iluminará o lado escuro da vida. En 1965 os seus primeiros poemas están impresos en revistas como Arquero de Barcelona e xornais como Lanza de Cidade Real, entre outros.
Participou na Primeira Antoloxía do Grupo Guadiana, Poesía; grupo que chegou a dirixir, así como a súa revista Manxa, que se abriu a todos os poetas latinoamericanos. En 1973 conseguiu un traballo en Cidade Real e fixou a súa residencia alí.
Dirixiu o "Grupo Literario Guadiana" e pouco despois comezou a editar a revista Manxa,[2] cuxo primeiro número aparece en 1975 baixo a forma de "Especificacións literarias". Como director, animador e grande arquitecto da revista, será recoñecido no núm. 50 en setembro de 1990, por diversos poetas españois e estranxeiros.
Neste mesmo ano xurdiu a Antoloxía do Grupo Literario Guadiana. Poesía Cidade Real 1986, onde, ademais de ser director do devandito Grupo Literario, Vicente achegou unha serie de poemas con temas fundamentais: vida, poesía, verdade, Mancha.
No mesmo ano 1987 participou na "1ª Bienal Internacional de Poesía" celebrada en Madrid e dous anos despois foi invitado ao "50 Congreso de Escritores Extremos" en Zafra (Badaxoz).
Ata a aparición dun novo libro en 1991, colaborou con varios poemas en homenaxes a diversos poetas. Vicente seguiu colaborando con algúns poemas en varias revistas e xornais dos que era habitual, como Arquero ou Lanza. Nos seus esforzos na dirección do Grupo Literario Guadiana e a revista Manxa Vicente Cano, abandonou Argamasilla de Alba, pero o seu último libro foi publicado e presentado nesa vila.
A pesar do seu desexo de vivir, o cancro puido con el e morreu o 11 de xullo de 1994, deixando un gran número de poemas e cinco obras inéditas, algunhas listas para imprimir.
Obra editar
Libros editar
- Inquietud (1969), aparecido en maio dese ano e editado en Madrid por Gráficas Horizonte S.A.
- Cuando nunca sea tarde (1979), impreso en Cidade Real.
- Xentes de Luz e de asomo (Homenaxes) (1984), recompilación de poemas publicados anteriormente e dedicados a personaxes significativos da súa vida presentes e amigos ausentes.
- Os poetas do Guadiana a Alfonso X, o Sabio (1984), obra colectiva onde achegou o poema "Cántigas nuevas para un rey sabio, trovador de la Virgen".
- Poemas de la cuerda, dedicado sobre todo aos quixotes e soñadores.
- Amor es una lluvia (1986), cuxa idea central é "o Amor", froito maduro dunha vida, dunha loita.
- Versos para la sed e El Fulgor de las Raíces.
- Presencia del Regreso (1994), antoloxía que inclúe o que el considera o mellor do seu traballo, publicado ou inédito.
- Alcor de resplandores: (homenajes)[3]
Recoñecementos editar
Reciben o seu nome o centro de educación secundaria de Argamasilla de Alba e un parque[4] na mesma localidade, ademais do Premio Nacional Vicente Cano de poesía.[5]
Premios recibidos editar
- "Cova de Medrano" (1967)
- "Pámpanas Amarelas" (1970)
- "Viño Novo" (1971)
- "Jaraiz" (1974)
- "Juan Alcaide" (1976)
- "Rosa do Azafrán" (1978)
- "Primeiro Premio Nacional de Poesía en verso libre" (1980)[5]
- "Cencíbel" (1982)
Distincións honoríficas editar
- "Membro dos Académicos da Argamasilla" (1988)
- "Gran Comendador da Orden Literaria Francisco de Quevedo" (1989)
Notas editar
- ↑ "Vicente Cano". ellugardelamancha.es (en castelán). Consultado o 30-11-2019.
- ↑ Cepeda, Natividad (11-7-2014). "Dos décadas sin el poeta Vicente Cano". manchainformacion.com (en castelán). Consultado o 30-11-2019.
- ↑ Rodríguez Ruíz, Esteban (1999). "prólogo". Ciudad Real: Área de Cultura, Diputación Provincial: 104.
- ↑ "Finaliza la remodelación del Parque Vicente Cano". argamasilladealba.es (en castelán). 24-02-2011. Arquivado dende o orixinal o 05-06-2020. Consultado o 30-11-2019.
- ↑ 5,0 5,1 "Ayuntamiento de Argamasilla de Alba: Convocatorias". web.archive.org. 2007-05-31. Archived from the original on 31 de maio de 2007. Consultado o 2019-10-25.