Tino di Camaino
Tino di Camaino, nado en Siena contra o 1280 e finado en Nápoles contra o 1337, foi un escultor italiano do período gótico.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | c. 1280 Siena |
| Morte | 1337 (Gregoriano) (56/57 anos) Nápoles |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | República de Siena (pt)  |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Nápoles (1323–1337) Florencia (1321–1323) Siena (1315–1320) Pisa (1306–1315) |
| Ocupación | escultor , arquitecto |
| Profesores | Giovanni Pisano (pt) e Camaino di Crescentino (pt) |
| Lingua | Lingua italiana |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Pai | Camaino di Crescentino (pt) |
,_Tino_di_Camaino,_personificazione_di_virt%C3%B9_(1320_circa)_03.JPG)
Biografía editar
Primeiros anos editar
Fillo de Camaino di Crescentino, arquitecto sienés, foi discípulo de Giovanni Pisano, a quen axudou na realización dos relevos da fachada do Duomo de Siena. Seguiu o seu mestre cando se trasladou a Pisa, onde foi nomeado mestre de obras da Catedral (1311). Executou nese período o Monumento fúnebre de Henrique VII (1315). Alí mesmo en Siena, onde estivo entre 1315 e 1320, realizou tamén, en 1317, outro monumento funerario, o do cardeal Petroni. O seu Monumento fúnebre do bispo Orso foi executado para o Duomo de Florencia despois de 1321.
En Florencia editar
Outras obras famosas do seu período fiorentino son a Madonna do Museo Nacional do Bargello e máis a Caridade do Museo Bardini, ademais da Tumba de Gastone della Torre, conservada no Museo da basílica da Santa Croce.
En Nápoles editar
Desde 1323 traballou en Nápoles, ao servizo de Roberto d'Angiò, onde realizou numerosos monumentos funerarios: en 1323 o de Catarina de Austria na San Lorenzo Maggiore; arredor de 1325 o da raíña María de Hungría na Santa Maria Donnaregina. Para Santa Clara, xa nos últimos anos da súa vida, realizou os sepulcros de Carlo de Calabria e de María de Valois.
Véxase tamén editar
| Commons ten máis contidos multimedia sobre: Tino di Camaino |