Shi Jing

Shijing (詩經)
Autor/a	Anónimo
Orixe	China
Lingua	Chinés clásico
Xénero(s)	Poesía
	[ editar datos en Wikidata ]

O Shijing (chinés tradicional: 詩經; chinés simplificado: 诗经; pinyin: Shī Jīng, Wade-Giles: Shih¹ Ching¹), traducido como Clásico da poesía, Libro dos cánticos ou Libro das odas, tamén coñecido simplemente como As odas ou Os poemas (shi 詩), é a colección máis antiga de cancións e poemas chineses. Consta de 305 pezas, algunhas probabelmente escritas contra o ano 1000 a.C. ^[1]^[2] É un dos chamados Cinco Clásicos chineses.

Este artigo amosa escritos chineses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Nome editar

As fontes máis antigas refírense á escolma como Os trescentos poemas.^[3] Foi coñecida como jing 經 ou "libro clásico", no sentido canónico, a partir da dinastía Han, que adoptou o confucianismo como doutrina de estado.^[4] Pola súa banda, a palabra shi 詩 converteríase nun termo xenérico para toda a poesía.^[5] O galego e outras linguas europeas carecen dun equivalente exacto para este concepto, polo que adoita traducirse como "poema", "canción" ou "oda".

Contido editar

Tira número 22 de Kǒngzǐ Shīlùn (孔子诗论), unha primeira discusión do Clásico de poesía. Tinta en tiras de bambú, que se remonta ao período dos Reinos Combatentes (475-221 a.C.). Colección do Museo de Shanghai.

O Clásico da Poesía é unha antoloxía recompilada a partir das obras de varios autores anónimos. Os diversos traballos recollidos están xeralmente asociados a períodos cronolóxicos específicos, como a dinastía Zhou, e/ou asociados aos estados específicos dese período de tempo; non obstante, existen moitas incertezas, sobre todo en canto ás datas dos poemas máis antigos.

Máis da metade dos poemas probablemente fosen orixinalmente cancións populares. Contan problemas humanos básicos como o amor, o matrimonio, o traballo e a guerra. Outros inclúen poemas da corte e contos lendarios que louvan aos fundadores da dinastía Zhou. Tamén se inclúen os himnos utilizados nos rituais de sacrificio,^[6] e as cancións utilizadas pola aristocracia nas súas cerimonias de sacrificio ou nos banquetes.^[7]

Estilo editar

Os poemas de poesía clásica tenden a ter certos patróns típicos de rima e ritmo, e a facer moito uso de imaxes, moitas veces derivadas da natureza. Os diversos versos individuais tamén tenden a ser curtos: o estilo destas letras contribuíu ao desenvolvemento dunha poesía chinesa máis posterior (especialmente o estilo "shi" fronte aos estilos "ci" ou "fu").

O Shijing foi un clásico confucianista venerado desde a dinastía Han, e foi estudado e memorizado durante séculos por eruditos na China.^[6] As cancións populares víronse como unha forma de entender os problemas da xente común, e adoitaban lerse como alegorías; por exemplo, as queixas contra os amantes eran vistas como agravios contra gobernantes infieis.^[6]

A afirmación de Confucio de que o Shijing forma parte dos Cinco Clásicos foi recoñecido oficialmente durante a dinastía Han. Estes cinco libros, ou partes deles, foron comentados, compilados ou editados polo propio Confucio.

Autoría editar

Aínda que o Shijing non especifica os nomes dos autores en asociación cos traballos enumerados, dous estudosos modernos hipotetizaron a autoría. O Clásico da Historia di que o poema Chixiao 鸱鸮 ("Curuxa") nas Odas de Bin foi escrito polo duque de Zhou. Moitas das cancións parecen ser cancións populares ^[8] Ademais, moitas das cancións parecen estar escritas por mulleres, ou desde a perspectiva dunha muller.^[9]

Notas editar

↑ Voorst, Robert E. Van (2007). Anthology of World Scriptures. p. 140. ISBN 0495503878.
↑ Idema, W.; Haft, L. (1997). "A guide to Chinese literature". doi:10.5860/choice.35-1349.
↑ The Songs of the south : an ancient Chinese anthology of poems by Qu Yuan and other poets. Harmondsworth, Middlesex, England ; New York, N.Y., U.S.A. : Penguin Books. 1985. ISBN 978-0-14-044375-2.
↑ "Confucianism". education.nationalgeographic.org (en inglés). Consultado o 2024-02-21.
↑ Davis, Albert Richard (1962). The Penguin Book of Chinese Verse (en inglés). Penguin Books.
↑ ^6,0 ^6,1 ^6,2 Ebrey, Patricia (1993). Chinese Civilisation: A Sourcebook. pp. 11–13. ISBN 978-0-02-908752-7.
↑ Bary, William Theodore De (1999). Sources of Chinese Tradition (en inglés). Columbia University Press. ISBN 978-0-231-11271-0.
↑ De Bary, William Theodore (1960). Sources of Chinese Tradition: Volume I. p. 3. ISBN 978-0-231-10939-0.
↑ Chang, Kang-i Sun (2001). "Gender and Canonicity", in Hsiang Lectures on Chinese Poetry, Volume 1, Grace S. Fong, editor. (Montreal: Center for East Asian Research, McGill University.

Véxase tamén editar

Outros artigos editar

Bibliografía editar

Classic of Poetry^[Ligazón morta] en The Sacred Books of China, traducido por James Legge, 1879.
Book of Poetry, traducido por Xu Yuanchong (許淵沖), editado por Jiang Shengzhang (姜勝章), Hunan, China: Hunan chubanshe, 1993.
The Classic Anthology Defined by Confucius, traducido ao inglés por Ezra Pound, Cambridge: Harvard University Press, 1954.

Ligazóns externas editar

Shi Jing (La literatura china traducida en España)

[1] Voorst, Robert E. Van (2007). Anthology of World Scriptures. p. 140. ISBN 0495503878.

[2] Idema, W.; Haft, L. (1997). "A guide to Chinese literature". doi:10.5860/choice.35-1349.

[3] The Songs of the south : an ancient Chinese anthology of poems by Qu Yuan and other poets. Harmondsworth, Middlesex, England ; New York, N.Y., U.S.A. : Penguin Books. 1985. ISBN 978-0-14-044375-2.

[4] "Confucianism". education.nationalgeographic.org (en inglés). Consultado o 2024-02-21.

[5] Davis, Albert Richard (1962). The Penguin Book of Chinese Verse (en inglés). Penguin Books.

[Ebrey-6] 6,0 ^6,1 ^6,2 Ebrey, Patricia (1993). Chinese Civilisation: A Sourcebook. pp. 11–13. ISBN 978-0-02-908752-7.

[7] Bary, William Theodore De (1999). Sources of Chinese Tradition (en inglés). Columbia University Press. ISBN 978-0-231-11271-0.

[deBary-8] De Bary, William Theodore (1960). Sources of Chinese Tradition: Volume I. p. 3. ISBN 978-0-231-10939-0.

[9] Chang, Kang-i Sun (2001). "Gender and Canonicity", in Hsiang Lectures on Chinese Poetry, Volume 1, Grace S. Fong, editor. (Montreal: Center for East Asian Research, McGill University.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]