Sau
Sau foi un grupo de música rock de Cataluña, con cancións moi populares en Cataluña tales como «Boig per tu», «Envia'm un àngel» ou «El tren de mitjanit». Os seus principais compoñentes foron Carles Sabater, cantante e Pep Sala, que tocaba a guitarra e, en ocasións, os teclados. O grupo formouse o 1987 e desapareceu en 1999, ano da morte de Carles Sabater.
| Sau | |
|---|---|
 | |
| Orixe | Vilanova de Sau, Barcelona, Cataluña, |
| Período | 1987 – 1999 |
| Xénero(s) | Rock catalán,[1] pop rock,[2] soft rock[3] |
| Selo(s) discográfico(s) | Audiovisuals de Sarrià, Picap, EMI, RCA, Blanco y Negro Music |
| Antigos membros | Pep Sala Carles Sabater † Joan Capdevila Josep Sánchez Ramon Altimir Carles "Charly" Oliver Joan Molina Quim "Benítez" Vilaplana Gerry Duffy |
| Na rede | |
| http://www.sau.cat | |
    | |
Pep Sala era o compositor das cancións, que tamén escribiu as letras xunto a Carles Sabater e o representante do grupo, Joan Capdevila, nos primeiros discos.[4]
Historia editar
Primeiros discos: 1986-1989 editar
_-_2.jpg)
Tras a súa formación en 1986, o grupo decidiu chamarse Sau debido a que este era o lugar onde ensaiaban habitualmente. En 1988 conseguiron gravar unha maqueta e un primeiro disco titulado Non puc deixar de fumar a medio camiño entre o pop e o rock e con moito predominio dos teclados. Tras a xira de presentación deste disco, en 1989 publicaron o seu segundo disco, Per la porta de servei.
Éxito comercial: 1990-1992 editar
Foi en 1990 cando Sau acadou recoñecemento masivo grazas ao seu disco Quina nit, publicado nese ano e que contén o seu maior éxito comercial: «Boig per tu». Na xira do devandito disco fixéronse máis de 100 concertos e tras acabar a xira, xa en 1991, o grupo publicou un álbum dobre titulado El més gran dels pecadors que tivo un éxito rotundo e co que chegaron a un disco de ouro polas 50.000 copias vendidas en pouco tempo. 1992 foi un ano importante para o grupo e no cal chegaron a tocar na Praza de touros Monumental de Barcelona con todas as entradas esgotadas e de cuxo concerto se publicou un dobre disco en directo titulado Concert de mitjanit, con colaboracións de Phil Manzanera, Robbie Robertson, Rebeldes e Luz Casal.
Época transicional: 1993-1995 editar
1993 supuxo un ano sabático para o grupo, no cal Carles Sabater centrouse na súa profesión de actor, mentres que Pep Sala publicou o seu primeiro disco en solitario baixo o nome Pep Sala & la Banda del Bar. 1994 foi o regreso aos escenarios de Sau e a publicación dun novo disco titulado Junts de nou per primer cop. Ao ano seguinte realizaron unha xira por teatros tocando temas acústicos e publicaron un disco de rarezas baixo o nome de Cançons perdudes, rareses, remescles.
Nova xira e acústico: 1996-1997 editar
En 1996 volveron á actividade habitual publicando un novo disco titulado Set, co que fixeron unha ampla xira por todo o territorio catalán baixo o nome Set de gira, para culminar en decembro dese mesmo ano nun concerto de despedida no Palau d'Esports de Barcelona. Nese mesmo mes publicaron un disco acústico gravado durante a xira de teatros que fixeran o ano anterior, disco que se titulou Bàsic. En 1997 o grupo volveu tomarse un ano sabático similar o de 1993 no que Sala publicou un disco en solitario e no que Sabater se centrou na súa profesión de actor.
Último disco e morte de Carles Sabater: 1998-1999 editar
En 1998 volveron á escena cun novo disco titulado Amb a lluna a l'esquena, o cal os levou de xira todo o ano presentándoo por escenarios cataláns. Tras esta xira, e xa en 1999, o grupo decidiu empezar unha xira para celebrar os seus 12 anos xuntos, xira que se titulou XII, que deu comezo e finalizou o 12 de febreiro en Villafranca del Panadés debido a que o seu vocalista, Carles Sabater faleceu tras dar o concerto despois de desmaiarse nos camerinos. A morte de Sabater ese día supuxo o final do grupo tal cal declarou Sala nos medios de comunicación.[5]
Discografía editar
- Non puc deixar de fumar (1988)
- Per la porta de servei (1989)
- Quina nit (1990)
- El més gran dels pecadors (1991)
- Concert de mitjanit (1992) (Directo)
- Els singles (1993) (Recompilatorio)
- Junts de nou per primer cop (1994)
- Cançons perdudes, rareses, remescles (1995) (Recompilatorio)
- Set (1996)
- Bàsic (1997) (Disco en acústico ao vivo)
- Amb a lluna a l'esquena (1998)
- Un grapat de cançons per si mai et fan falta (2003) (Recompilatorio)[6]
Concertos editar
Sau participou no concerto histórico do 14 de xuño de 1991 no Palau Sant Jordi, xunto con Els Pets, Sopa de Cabra e Sangtraït, onde se logrou a marca europea de asistencia en local pechado, con 22.104 espectadores.[3] Outra das actuacións máis importantes foi a que tivo lugar na praza de touros Monumental de Barcelona, en xullo de 1992, gravada para o álbum Concert de mitjanit. Neste concerto colaboraron Dani Nel·o, Carles Segarra, Phil Manzanera, Robbie Robertson e Luz Casal. Precisamente Luz Casal incluíu nun disco seu a versión castelá de «Boig per a túa», a canción máis popular de Sau.
Membros editar
O binomio Sabater-Sala encabezaron Sau desde a súa formación en 1986 até o seu final en 1999 coa morte do primeiro, aínda que este binomio non se empezou a definir até a publicación do disco Quina nit (1990) e perpetuouse con El més gran dels pecadors (1992). Sabater levaba o peso artístico do grupo e Sala a dirección musical e compositiva.[4]
Sau estivo integrado ademais por Joan Capdevila na composición das letras até 1994 coa publicación do disco Junts de nou per primer cop, álbum onde empezou a perder importancia no terreo compositivo para centrarse máis no aspecto mercantil como representante da banda.[4]
O grupo foi variando de formación ao longo da súa discografía, a pesar diso tivo un cadro de persoal bastante fixo de músicos con esta formación: o teclista Ramon Altimir, o batería Quim "Benítez" Vilaplana e o baixista Josep Sánchez.
Premios editar
Sau obtivo en 1991 o Premio Nacional de Música outorgado pola Generalitat de Cataluña polo seu álbum Quina nit.[4] O seu seguinte disco El més gran dels pecadors, publicado en 1992, foi disco de ouro con 50.000 copias vendidas.[7]
Notas editar
- ↑ "Ficha de Sau en Lastfm.es" (en español). Lastfm.es. Consultado o 24 de xullo de 2014.
- ↑ "Ficha de No Puc Deixar De Fumar en Discogs.com" (en inglés). Discogs.com. Consultado o 24 de xullo de 2014.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Foguet, Joan (6 de marzo de 2011). "El 'rock català' no se fue del todo" (en español). Elpais.com. Consultado o 24 de xullo de 2014.
Sopa de Cabra ha escogido para su reaparición un lugar mítico: el Palau Sant Jordi. El 14 de junio de 1991 casi 21.000 personas llenaron esta gran plaza. El rock català llegaba entonces a su cénit, que no fue duradero. Se trataba de ver juntos a Sopa de Cabra, Sau, Sangtraït y Els Pets, los cuatro puntales del llamado rock català
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Vila, Ivette. Sau, de les Tallades a la glòria (Documental) (en catalán). L'Indi Produccions. Consultado o 16 de setembro de 2014.
- ↑ "Monogràfic Sau". Antigua edición de El Punt Avui. 27 de abril de 1999.
Sau murió el pasado viernes, pero Carles estará siempre con nosotros. (Pep Sala)
- ↑ Triplo CD recopilatorio con 51 temas escollidos por Pep Sala.
- ↑ Hidalgo, Luis (14 de febrero de 1999). ""Sou collonuts!"" (en castellano). Elpais.com. Consultado o 12 de octubre de 2014.
Después llegó el cambio de discográfica, de la catalana Picap a la multinacional EMI, con la que editaron el doble El més gran dels pecadors (1991), 21 canciones que les reportaron un disco de oro.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Bonet, Magda (1991). Sau. No et diré cap mentida (però no et diré tota la veritat) (en catalán). Edicions de La Magrana. ISBN 84-7410-586-2.
- Vilarnau, Joaquim (2005). Carles Sabater Sau - Boig per tu (en catalán) (Grup Enderrock ed.). Mina. ISBN 84-9649-905-7.
- Vilarnau, Joaquim (febreiro de 2009). "10 anys de Sau" (160). Enderrock: 38–49. ISSN 1136-7393.
- "Monogràfic Sau". Antiga edición de El Punt Avui. 27 de abril de 1999.